Արամ Եսայան

Արամ Միքայելի Եսայան (մայիսի 10, 1891(1891-05-10)^[1], Երևան, Ռուսական կայսրություն^[1] - սեպտեմբերի 14, 1957(1957-09-14)^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), հայ խորհրդային իրավաբան, իրավաբանական գիտությունների դոկտոր (1945), պրոֆեսոր (1947)։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Եսայան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Արամ Եսայան
Ծնվել է	մայիսի 10, 1891(1891-05-10)[1]
Ծննդավայր	Երևան, Ռուսական կայսրություն[1]
Մահացել է	սեպտեմբերի 14, 1957(1957-09-14)[1] (66 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ[1]
Կոչում	պրոֆեսոր[1]
Գիտական աստիճան	իրավաբանական գիտությունների դոկտոր[1] (1945)
Մասնագիտություն	իրավաբան, քաղաքական գործիչ և համալսարանի դասախոս
Աշխատատու	Մոսկվայի քաղաքային խորհուրդ[1] և Երևանի պետական համալսարան[1]

Կենսագրություն

Արամ Եսայանը ծնվել է 1891 թվականին Երևանում։ Սովորել է տեղի արական գիմնազիայում։ 1918 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։ Նույն թվականին աշխատել է Մոսկվայի սովետի հողագործության կոմիսարիատում և ՌԽՍՖՀ ազգությունների ժողկոմատի հայկական գործերի կոմիսարիատում։ 1920 թվականին մասնակցել է Մայիսյան ապստամբությանը։ 1920-1921 թվականներին եղել է Երևանի հեղափոխական տրիբունալի նախագահ, 1921-1922 թվականներին՝ ժողովրդական դատավորների խորհրդի նախագահ, 1925-1930 թվականներին՝ ՀԽՍՀ Գերագույն դատարանի կոլեգիայի անդամ, 1938-1949 թվականներին՝ ՀԽՍՀ Գերագույն սովետի Նախագահության իրավաբանական բաժնի վարիչ։ 1926-1930 թվականներին դասախոսել է Երևանի պետական համալսարանում, որտեղ 1936-1957 թվականներին եղել է քաղաքացիական ամբիոնի վարիչ^[2][3]։

Աշխատություններ

• Տնտեսական իրավունքի հիմունքները, Երևան, (1935)։
• «Մուլքադարական իրավունքը Հայաստանում» (Երևան, 1948)
• «Գյուղացիական ծխի ունեցվածքի ժառանգման հարցերի մասին»
• «Հեղինակային իրավունք», Երևան։
• «Սովետական Հայաստանի առաջին հինգ տարիների քաղաքացիական օրենսդրության պատմություն», Երևան։
• Սոցիալիստական սեփականությունը և նրա պահպանումը, Երևան, 1954։