Էուջենիո Մոնտալե

Էուջենիո Մոնտալե (իտալ.՝ Eugenio Montale, հոկտեմբերի 12, 1896(1896-10-12)^{[1][2][3][…]}, Ջենովա, Իտալիա^[4][2] - սեպտեմբերի 12, 1981(1981-09-12)^{[1][5][6][…]}, Միլան, Իտալիա^[2]), իտալացի բանաստեղծ։ Հերմետիզմի ներկայացուցիչ։

Էուջենիո Մոնտալե իտալ.՝ Eugenio Montale
Ծնվել է	հոկտեմբերի 12, 1896(1896-10-12)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Ջենովա, Իտալիա[4][2]
Վախճանվել է	սեպտեմբերի 12, 1981(1981-09-12)[1][5][6][…] (84 տարեկան)
Վախճանի վայր	Միլան, Իտալիա[2]
Գերեզման	Cemetery of San Felice a Ema
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, լրագրող, թարգմանիչ, քաղաքական գործիչ, գրադարանավար, արձակագիր, խմբագիր, երաժշտական քննադատ և գրական քննադատ
Լեզու	իտալերեն
Քաղաքացիություն	Իտալիա և  Իտալիայի թագավորություն
Ուշագրավ աշխատանքներ	Ossi di seppia?, Le occasioni?, La bufera e altro?, Satura?, Xenia?, Dinard butterfly? և Auto da fé?
Կուսակցություն	Իտալական հանրապետական կուսակցություն
Աշխատավայր	Gabinetto Vieusseux?
Պարգևներ	[7] [8] Գրականության Նոբելյան մրցանակ [9][10] Golden Wreath? honorary doctorate from the University of Nice-Sophia Antipolis? [11] և Ֆելտրինելի մրցանակ
Ամուսին	Դրուզիլլա Տանցի
Eugenio Montale Վիքիպահեստում

Մոնտալեի 20—30-ական թվականների քնարերգության («Սեպիի խեցիները», 1925, «Պատահականություններ», 1939, ժողովածուներ) ընդհանուր տոնայնությունը մարդու անհաստատ գոյության, մենակության զգացողությունն է։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի և դիմադրության շարժման տարիներին Մոնտալեն հանդես է եկել ֆաշիզմի անմարդկայնության դեմ («Հիտլերյան գարուն», 1943, բանաստեղծություն)։ Ետպատերազմյան պոեզիայում Մոնտալեն ձգտել է դուրս գալ հոռետեսության շրջանակներից («Փոթորիկ և այլ բանաստեղծություններ», 1956)։ «Մատուրա» (1972) ժողովածուում քնարական ներքին մենախոսությունը հագեցած է արդիականության նախանշաններով, մարդասիրական մոտիվները զուգորդվում են սոցիալական հեգնանքի հետ։ Իտալական մշակույթին մատուցած ծառայության համար 1966 թվականից նա համարվում է ցմահ սենատոր։ Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (1975)։