Էրիխ Վայներտ

էրիխ Վայներտ (գերմ.՝ Erich Weinert, օգոստոսի 4, 1890(1890-08-04)^{[1][2][3][…]}, Մագդեբուրգ, Բրանդենբուրգ, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն^[4] - ապրիլի 20, 1953(1953-04-20)^{[4][1][2][…]}, Բեռլին^[4]), գերմանացի բանաստեղծ։

Էրիխ Վայներտ գերմ.՝ Erich Weinert
Ծննդյան անուն	գերմ.՝ Erich Bernhard Gustav Weinert
Ծնվել է	օգոստոսի 4, 1890(1890-08-04)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Մագդեբուրգ, Բրանդենբուրգ, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն[4]
Վախճանվել է	ապրիլի 20, 1953(1953-04-20)[4][1][2][…] (62 տարեկան)
Վախճանի վայր	Բեռլին[4]
Գերեզման	Սոցիալիստների հուշահամալիր
Մասնագիտություն	թարգմանիչ, գրող, Դիմադրության մարտիկ, բանաստեղծ, երգերի հեղինակ և Ukrainian–German translator
Քաղաքացիություն	Գերմանիա,  Գերմանական կայսրություն և  Արևելյան Գերմանիա
Անդամակցություն	«Ազատ Գերմանիա» ազգային կոմիտե
Կուսակցություն	Գերմանիայի կոմունիստական կուսակցություն
Պարգևներ	և honorary citizen of Magdeburg?
Ամուսին	Լի Վայտներտ
Erich Weinert Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Ավարտել է Բեռլինի կիրառական արվեստների բարձրագույն դպրոցը (191) թվականին)։ ԳԿԿ անդամ 1929 թվականից։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին եղել է զինվոր, մերձեցել հեղափոխական շարժմանը։ Գրական գործունեությունն սկսել է 1921 թվականին։ 1920-ական թվականների կեսից իր ստեղծագործունությունը կապել է գերմանական պրոլետարիատի պայքարի հետ։ Ֆաշիստական հեղաշրջման պատճառով տարագրվել է (1933 թվականին) Շվեյցարիա, ապա՝ ԽՍՀՄ։ 1934 թվականին հրատարակել է «Գետաքարեր» և «Կգա օրը» հակաֆաշիստական բանաստեղծությունների ժողովածուները։ 1937 թվականին Իսպանիայում եղել է 11-րդ ինտերնացիոնալ բրիգադի քաղաշխատող։ Այդ ժամանակ գրված բանաստեղծություններն ամփոփված են «Կամարադաս» (1951 թվականին) գրքում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Վայտներտը գլխավորել է (1943-1945 թվականներին) «Ազատ Գերմանիա» հակաֆաշիստական կոմիտեն, եղել խորհրդա-գերմանական Վայներտ Կ․ Հ․ Վայնո ռազմաճակատի առաջավոր գծում։ Ռադիոյով դիմել է գերմանական զինվորներին, Վայտներտ «Հիշիր Ստալինգրադը» (1943 թվականին) ճակատային օրագրի, «Մահ հանուն հայրենիքի» (1942 թվականին), «Նպատակահարմարություն» (1942 թվականին) պատմվածքների, ինչպես նաև մեկ գործողությամբ պիեսների, «Ընդդեմ իսկական թշնամու» (1944 թվականին) բանաստեղծությունների ժողովածուի և այլ գործերի հեղինակ է։ 1946 թվականին վերադարձել է հայրենիք՝ նվիրվել Գերմանիայի դեմոկրատ, վերածնման գործին։ 1949 թվականին և 1952 թվականին արժանացել է Ազգային մրցանակի, ընտրվել խորհրդային գերմանական ակադեմիայի անդամ։