Խաչատուր Կանայան

Խաչատուր Մկրտչի Կանայան (հոկտեմբերի 27 (նոյեմբերի 8), 1881^[1][2], Իգդիր, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն^[1][2] - հունվարի 22, 1976(1976-01-22)^[1][2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1][2]), հայ մանկավարժ, լեզվաբան, հասարակական գործիչ, պրոֆեսոր (1967)։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կանայան (այլ կիրառումներ)

Խաչատուր Կանայան
Ծնվել է	հոկտեմբերի 27 (նոյեմբերի 8), 1881[1][2] Իգդիր, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2]
Մահացել է	հունվարի 22, 1976(1976-01-22)[1][2] (94 տարեկան) Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Ազգություն	հայ
Մասնագիտություն	դասախոս, լեզվաբան և հասարակական գործիչ
Հաստատություն(ներ)	Երևանի պետական համալսարան[1] և Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան[1]
Ալմա մատեր	Գևորգյան հոգևոր ճեմարան (1905)[1]
Կոչում	պրոֆեսոր[1][2]
Տիրապետում է լեզուներին	հայերեն
Պարգևներ	[1] [1] և [1]

Կենսագրություն

Սովորել է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում (1896-1905)։ 1905-1921 թվականներին որպես ուսուցիչ աշխատել է Երևանի, Իգդիրի, Թիֆլիսի դպրոցներում։ Դասախոսել է Երևանի համալսարանում (1934-1936), հայկական մանկավարժական (1934-1941, 1946-1949, 1969-1976), հայկական հեռակա մանկավարժական (1938-1941, 1946-1969, 1957 թվականից՝ հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ) ինստիտուտներում։

Հիմք է դրել հայ գրողների լեզվաոճի գիտական ուսումնասիրությանը։

Մասնակցել է Խորհրդային Հայաստանում անգրագիտության վերացման, դպրոցների ու բուհերի ուսումնական ծրագրերի, դասագրքերի (5-7-րդ դասարաններ) հրատարակման գործին^[3]։

Պարգևներ

Պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով (1961), Աբովյան 2 մեդալով (1969, 1972 թվականներ)։