Խեդիվ

Խեդիվ (խեդիվա, խեդիֆ), պարսկերեն՝ պարոն, տեր, մեծ նախարար, առաջին մինիստր, վարչապետ, տիրակալ, փոխարքա (պարս.՝ خِدِيوْ ḫidīv, օսման.՝ خدیو Hıdiv)՝ Եգիպտոսի փոխ-սուլթանի, փոխ-կայսեր կամ փոխ-արքայի տիտղոսը, որը գոյություն է ունեցել Թուրքիայից Եգիպտոսի պաշտոնապես քաղաքական կախվածության և միաժամանակ՝ ներքին ինքնավարության ժամանակաշրջանի (1805-1914) մի հատվածում (1867—1914)։ Այդ տիտղոսը կրել են Եգիպտոսի Մուհամեդ Ալի փաշայի (ծնվ. 1769 թ., Եգիպտոսի փաշա՝ 1805-1848 թթ., վախճ.՝ 1849 թ.) ալբանական կամ կավալացի գահատոհմին պատկանող հետևյալ փաշաները՝

• Իսմայիլ-Փաշա,
• Թաուֆիկ,
• Աբաս II Հիլմի։

Աբա II Հիլմի — վերջին խեդիվը

Պատմություն

Թուրքիայի սուլթան Աբդուլ-Ազիզը խեդիվի տիտղոս շնորհեց եգիպտական փաշա Իսմայիլին, դրանով իսկ նրան Օսմանյան կայսրության մյուս փոխարքաներից ավելի բարձր դասելով։ 1914 թվականին Եգիպտոսի նկատմամբ Անգլիայի պրոտեկտորատի կամ հովանավորության հռչակումից հետո Եգիպտոսի տիրակալներն ընդունեցին սուլթանի^[1] տիտղոսը։

Խեդիվներ

• Իսմայիլ փաշա (1867—1879)
• Թաուֆիկ-փաշա (1879—1892)
• Աբաս II Հիլմի (1892—1914)