Կարոլ Անտոնևիչ

Կարոլ Անտոնևիչ (լեհ.՝ Karol Antoniewicz, նոյեմբերի 6, 1807(1807-11-06)^[1], Nova Skvariava, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Ավստրիական կայսրություն - նոյեմբերի 14, 1852(1852-11-14)^[2][3] կամ նոյեմբերի 13, 1852(1852-11-13)^[1], Օբրա, Պլզենի մարզ, Պրուսիայի թագավորություն), ծագումով հայ լեհական բանաստեղծ, արձակագիր, ճիզվիտների կրոնական միաբանության անդամ։

Կարոլ Անտոնևիչ լեհ.՝ Karol Antoniewicz
Ծնվել է	նոյեմբերի 6, 1807(1807-11-06)[1]
Ծննդավայր	Nova Skvariava, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Ավստրիական կայսրություն
Վախճանվել է	նոյեմբերի 14, 1852(1852-11-14)[2][3] (45 տարեկան) կամ նոյեմբերի 13, 1852(1852-11-13)[1] (45 տարեկան)
Վախճանի վայր	Օբրա, Պլզենի մարզ, Պրուսիայի թագավորություն
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, կաթոլիկ քահանա, Հոգևորական և իրավաբան
Լեզու	լեհերեն
Քաղաքացիություն	Ավստրիական կայսրություն և  Պրուսիայի թագավորություն
Կրթություն	Լվովի Ի․ Ֆրանկոյի անվան ազգային համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1827)
Karol Antoniewicz Վիքիպահեստում

Սերել է Ֆոն Անտոնովիչ դը Բոլոզ ազնվական ընտանիքից, որոնց նախնիները Եվրոպա են գաղթել Անիից։ Լվովի համալսարանում ստացել է իրավաբանական կրթություն։ 1820-ականներից տպագրվել է Լվովի «Ռոզմաիտոսցի» ամսագրում, 1827 թվականին հրատարակել «Սոնետներ» ժողովածուն։ Մասնակցել է 1830-1831 թվականների լեհական ապստամբությանը։ Ամուսնացած է եղել հայուհի Զոֆիա Նիկորովիչովայի հետ, ունեցել հինգ զավակ, որոնց մահից հետո 1844 թվականին վանական է դարձել և նվիրվել քարոզչությանը։ Գրել է մեծ տարածում գտած հոգևոր երգեր։

Երկեր

Կարոլ Անտոնևիչի ստեղծագործությունները լույս են ընծայվել տարբեր աշխարհիկ և հոգևոր պարբերականներում.

• Sonety (Lemberg 1828);
• Bielany, poezya (Lemberg 1829);
• Stanzen eines nordischen Aschenmannes (Wien 1831);
• Listki palmowe (Wien 1834);
• Wspomnienia Mikuliczyna 1833 (Lemberg 1834);
• Majówka w Orzechówce (1845);
• Święty Isydor, oracz. Podarek dla szkółek ludu naszego (Leszno 1849);
• Obrazki z życia ludu wiejskiego dla szkółek wiejskich (Lemberg 1850);
• Czytania świąteczne dla ludu naszego (zwei Teile, Krakau 1850);
• Droga krzyżowa. Z rycinami stacyj (Krakau 1850);
• Pamiątka jubileuszu w roku 1851 (Krakau 1851);
• Ojcze nasz. Upominek missyjny dla matek i dziatek (Leszno 1852);
• Nauki i mowy przygodne miane w Krakowie (Krakau 1853);
• Wspomnienia missyjne z roku 1846 (Posen 1855).

20-րդ դարի վերջին աշխատանքները հրատարակվել են առանձին գրքերով.

• 1. wiersz: Antoniewicz Karol Bołoz: Już majowe świecą zorze…, 1990, Gazeta Niedzielna, 1990,
• 2. wiersz: Antoniewicz Karol Bołoz: Kwiat nadziei, kwiat miłości…, 1990, Gazeta Niedzielna, 1990,
• 3. wiersz: Antoniewicz Karol Bołoz: Majowe kwiecie, 1992, Gazeta Niedzielna, 1992,
• 4. wiersz: Antoniewicz Karol Bołoz: Majowe kwiecie, 1994, Gazeta Niedzielna, 1994,
• 5. wiersz: Antoniewicz Karol Bołoz: Ona czuwać będzie…, 1990, Gazeta Niedzielna, 1990.