Մեթյու Առնոլդ

Մեթյու Առնոլդ (անգլ.՝ Matthew Arnold, դեկտեմբերի 24, 1822(1822-12-24)^{[1][2][3][…]}, Լեյլհեմ, Սպելթորն, Սըրրի, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - ապրիլի 15, 1888(1888-04-15)^{[4][1][2][…]}, Լիվերպուլ, Միացյալ Թագավորություն), անգլիացի բանաստեղծ և արվեստի տեսաբան։

Մեթյու Առնոլդ անգլ.՝ Matthew Arnold
Ծնվել է	դեկտեմբերի 24, 1822(1822-12-24)[1][2][3][…]
Ծննդավայր	Լեյլհեմ, Սպելթորն, Սըրրի, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն
Վախճանվել է	ապրիլի 15, 1888(1888-04-15)[4][1][2][…] (65 տարեկան)
Վախճանի վայր	Լիվերպուլ, Միացյալ Թագավորություն
Գերեզման	Church of All Saints
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, գրող, գրական քննադատ, համալսարանի դասախոս, լրագրող, school inspector և ակնարկագիր
Լեզու	անգլերեն
Քաղաքացիություն	Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն
Կրթություն	Բալիոլ քոլեջ և Ռագբի դպրոց[5]
Ուշագրավ աշխատանքներ	The Scholar-Gypsy?, Thyrsis?, Dover Beach?, Tristram and Iseult?, To Marguerite: Continued?, Sohrab and Rustum?, Balder Dead?, On Translating Homer? և Մշակույթ և անիշխանություն
Անդամակցություն	Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
Աշխատավայր	Օքսֆորդի համալսարան
Պարգևներ	Ամերիկայի արվեստների և գիտությունների ակադեմիայի անդամ և Newdigate Prize?
Ամուսին	Frances Lucy Wightman?[5][6]
Զավակներ	Basil Arnold?[6], Eleanore Mary Caroline Arnold?[6][7], Thomas Arnold?[6], Lucy Charlotte Arnold?[6], Richard Penrose Arnold?[6] և Trevenen William Arnold?[6]
Matthew Arnold Վիքիպահեստում

Ստեղծագործություններ

Իր ստեղծագործություններում խստորեն քննադատել է «Վիկտորիական հասարակության ծաղկման» առասպելը։ 1849 թվականին հրապարակել է «Մոլորված խրախճանասերը» բանաստեղծությունների առաջին գիրքը 1852 թվականին՝ «Էմպեդոկլեսը էանայի վրա», 1867 թվականին՝ «Նոր պոեմներ» ժողովածուները։ Որպես քննադատ հանդես է եկել «Մշակույթ և անարխիա»^[8] (1869), «Գրականություն և դոգմա» (1873) էսսեներով, որոնցում բուրժուական քաղքենիական մտածողության պրոզաիզմին հակադրել է գեղեցկության, ճշմարտության, բարության գաղափարներով ներթափանցված գրականության դաստիարակչական բարձր նպատակը։

Հիմնական աշխատություններն են ՝ «Քննադատական էսսեներ» (1865-1888), «Մշակույթ և անիշխանություն» (1869), «Գրականություն և դոգմա» (1873)։ Կրթության ու մշակույթի տարածման մեջ տեսել է արդարության հիմքի վրա հասարակական հարաբերությունների վերակառուցման ուղին^[9]։