Շավարշ Սիմոնյան

Շավարշ Ստեփանի Սիմոնյան (հունվարի 25 (փետրվարի 7), 1912, Ղազախ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 1974^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ ակադեմիկոս, մանկավարժ, հասարակական և պետական գործիչ։

Շավարշ Սիմոնյան
Ծնվել է	հունվարի 25 (փետրվարի 7), 1912 Ղազախ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	1974[1] Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	հասարակական գործիչ
Ալմա մատեր	Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան
Կոչում	ԽՍՀՄ մանկավարժական գիտությունների ակադեմիայի թղթակից անդամ
Գիտական աստիճան	Մանկավարժական գիտությունների թեկնածու
Պարգևներ	և
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Սիմոնյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Կենսագրություն և գործունեություն

1933-1937 թթ. սովորել է Խ. Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտում, ապա ծառայել է խորհրդային բանակում։ 1941 թ. Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ զորակոչվել է բանակ, ծառայելով սպայական կազմում։ Պատերազմի ավարտից հետո նշանակվում է հանրապետության կառավարությանն առընթեր կուլտուր–լուսավորական հիմնարկների կենտրոնական մեթոդական կաբինետի վարիչի տեղակալ, ապա՝ վարիչ։ Աշխատել է «Սովետական դպրոց» թերթի խմբագիր, Հայաստանի կոմկուսի կենտկոմի դպրոցական բաժնի վարիչ։

1955-1973 թթ. նշանակվում է հանրապետության լուսավորության մինիստր։ 1973 թվականին նշանակվում է մանկավարժական գիտությունների գիտահետազոտական ինստիտուտի տնօրեն։ Պարգևատրվել է Լենինի շքանշանով, երկու Կարմիր դրոշի շքանշանով և այլ պարգևներով։

Երկեր

• «Սովետական Հայաստանի ժողովրդական կրթության նվաճումները 40 տարում», Հայպետուսմանկհրատ, 1961 թ. 175 էջ
• «Միքայել Նալբանդյանի հոգեբանական հայացքները», Լույս հրատարակչություն, 1969 թ., 227 էջ

Հիշատակ

Նրա անունով է կոչվում Երևանի №112 փորձարարական ավագ դպրոցը, իսկ 2012 թ. ապրիլի 18-ին Երևանի ավագանու որոշմամբ համաձայնություն է տրվել Երևան քաղաքի Թումանյան փողոց 39 շենք հասցեում տեղադրելու նրա հուշատախտակը^[2]։