Ռուբեն Շահվերդյան

Ռուբեն Իսահակի Շահվերդյան (նոյեմբերի 13 (26), 1900^[1], Սիղնաղ^[1] - օգոստոսի 14, 1976(1976-08-14)^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), հայ նկարիչ, խեցեգործ, ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1967)։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Շահվերդյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Ռուբեն Շահվերդյան
Ծնվել է	նոյեմբերի 13 (26), 1900[1]
Ծննդավայր	Սիղնաղ[1]
Վախճանվել է	օգոստոսի 14, 1976(1976-08-14)[1] (75 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	նկարիչ և խեցեգործ
Ուսուցիչ	Եղիշե Թադևոսյան[1]
Պարգևներ

ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Ալեքսանդր Շահվերդյանի եղբայրն է։

Կենսագրություն

Ռուբեն Շահվերդյանը ծնվել է Վրաստանի Սիղնաղ քաղաքում 1900 թվականին։ 1919-1924 թվականներին սովորել է Թիֆլիսի նկարչության և քանդակագործության դպրոցում, դասատու՝ Եղիշե Թադևոսյան։ Վաղ շրջանի կտավներում նկատելի է հակում դեպի դեկորատիվությունը («Սաքսոնյան ճենապակի», 1925, «Վենետիկ», 1926)։ 1941 թվականին տեղափոխվել է Երևան։ 1958 թվականից զբաղվել է խեցեգործությամբ։ Շահվերդյանը պատկերել է Թիֆլիսի, Հայաստանի կենցաղը, բնությունը^[2]։ Աշխատանքներից գտնվում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահում^[3]

Ստեղծագործություններ

Երփնագրեր

• «Արագած», 1950
• Արտեմ Միկոյան (գորգի էսքիզ), 1950^[4]
• «Ծծմբային բաղնիքները Թիֆլիսում», 1956
• «Հավլաբար», 1967
• «Աղավնաձոր», 1968

Խեցեգործական աշխատանքներ

• «Հեծյալը», 1965
• «Փոքրիկ հովիվը», 1966
• «Կինտո», 1968
• «Աղաման օղակներով», 1972^[5]
• «Երաժշտություն», 1973
• «Ջրկիր», 1973^[6]
• «Ոսկեվազցի աղջիկը», 1975

Երփնագրերն աչքի են ընկնում լոկալ գույներով, զարդանկարային պատկերմամբ, խեցեղեն աշխատանքները՝ արևելյան արվեստին հատուկ հագեցած ու գեղեցիկ ոճավորմամբ։