Սևդա Սևան

Սևան Սևդա (Ֆրանսուհի Գևորգի Բահչեջյան, նոյեմբերի 6, 1945(1945-11-06), Նովա Զագորա, Բուլղարիայի թագավորություն - մայիսի 16, 2009(2009-05-16), Սոֆիա, Բուլղարիա), ազգությամբ հայ բուլղարագիր գրող։ Ծնողները Մեծ եղեռնից փրկված հայեր էին։

Սևդա Սևան
Ծնվել է	նոյեմբերի 6, 1945(1945-11-06)
Ծննդավայր	Նովա Զագորա, Բուլղարիայի թագավորություն
Վախճանվել է	մայիսի 16, 2009(2009-05-16) (63 տարեկան)
Վախճանի վայր	Սոֆիա, Բուլղարիա
Մասնագիտություն	գրող, դիվանագետ և թարգմանչուհի
Քաղաքացիություն	Բուլղարիա
Կրթություն	Սոֆիայի համալսարան (1978)
Աշխատավայր	Նարոդնա մլադեժ և ՀՀ ԱԳՆ
Պարգևներ	և Կոնստանտին Կոնսրանտինովի պարգև
Ամուսին	Վարբան Ստամատով
Սևդա Սևան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

Ուսանել է Բուրգասի հայկական վարժարանում։ Ավարտել է Սոֆիայի համալսարանի բուլղարական բանասիրության ֆակուլտետը (1978)։ Աշխատել է «Նարոդնա մլադեժ» թերթի խմբագրությունում։ 1994-1999 թվականներին՝ Բուլղարիայում ՀՀ գործերի ժամանակավոր հավատարմատար, 1999-2005 թվականներին՝ արտակարգ և լիազոր դեսպան։

Ստեղծագործել է 1962 թվականից։ Գրական իր ուղու սկզբից ևեթ հանդես է եկել Սևդա Սևան կեղծանունով, որտեղ Սևդան նշանակում է սեր, իսկ Սևանը՝ Հայաստանի ամենամեծ լիճը՝ հայտնի իր զուլալ ու քաղցրահամ ջրով^[1]։ 1969 թվականին լույս է ընծայել «Քար քարի վրա» բանաստեղծությունների ժողովածուն (դրանցից շատերը թարգմանվել են հայերեն)։ Հայտնի է դարձել «Ռոդոսթո, Ռոդոսթո…» վեպով, որի առաջին և երկրորդ մասերը լույս են տեսել 1981 և 1988 թթ., թարգմանվել հայերեն և ռուսերեն։ Գրել է նաև «Որևէ տեղ Բալկաններում» (1987), «Տեր-Զոր» վեպերը (եռագրություն), որոնցում ներկայացված են Մեծ եղեռնը, Բալկաններում զորավար Անդրանիկի և բուլղարական զորամասերի ազատագրական համատեղ գործողությունները։

Գրել է 1988 թվականին Բուլղարիայում նկարահանված «Ցեղասպանություն» վավերագրական կինոնկարի սցենարը։ Թարգմանել է Գևորգ Էմինի բանաստեղծություններից («Արդար երգ», 1979, ժողովածու)։

Բազմիցս այցելել է Հայաստան։ Հայտնի է նաև իր հայանպաստ հասարակական գործունեությամբ։ Ամուսինը բուլղար հայտնի արձակագիր Վրբան Ստամատովն է (հայերեն հրատարակվել է նրա «Մակույկով մինչև Արարատ» ստեղծագործությունը), ունի մի որդի՝ Ալեն Լազարով։

2005 թվականին պարգևատրվել է բուլղարական «Стара планина» շքանշանով։ 2006 թվականին արժանացել է բուլղարական ազգային գրական «Константин Константинов» մրցանակի՝ “Հեղինակ“ անվանակարգում։ Բուլղարական մանկական գրականության ասպարեզում ներդրած ավանդի համար ստացել է “Петя Караколев“ մրցանակ^[2]։

Ստեղծագործություններ

• „Камък върху камък“ (стихосбирка)
• „Това е мой дълг“ (пътеписи)
• „Родосто, Родосто“ (роман, 1982)
• „Някъде на Балканите“ (роман, 1987)
• „Дер Зор“ (роман, 1993)
• Ռոդոսթո, Ռոդոսթո... (վեպ, 1984 թ., Երևան, «Սովետական գրող» հրատ.)
• Ռոդոսթո, Ռոդոսթո... (վեպի երկու մասերը մեկ գրքով, 1989 թ., Երևան, «Սովետական գրող» հրատ.)