Վլադիկ Ներսեսյանց

Վլադիկ Սմբատի Ներսեսյանց (ռուս.՝ Владик Сумбатович Нерсесянц, հոկտեմբերի 2, 1938(1938-10-02)^[1], Ստեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1] - հուլիսի 21, 2005(2005-07-21), Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուսաստանյան գիտնական-իրավաբան, իրավունքի փիլիսոփայության, քաղաքական և իրավական ուսմունքների մասնագետ։ Իրավունքի փիլիսոփայության, պետության և իրավունքի տեսության, քաղաքական և իրավական ուսմունքների մեծալուրջ աշխատությունների հեղինակ, պետության և իրավունքի տեսության լիբերտար-իրավաբանական բնօրինակ փիլիսոփա-իրավական կոնցեպցիայի մշակող։ Եղել է Սոցիալական և իրավական փիլիսոփայության միջազգային ասոցիացիայի ռուսաստանյան բաժնի նախագահ, «Փիլիսոփայական ժառանգություն» սերիայի խմբագրական կոլեգիայի անդամ, Նոր փիլիսոփայական հանրագիտարանի հեղինակակից։

Վլադիկ Ներսեսյանց
Ծնվել է	հոկտեմբերի 2, 1938(1938-10-02)[1] Ստեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Մահացել է	հուլիսի 21, 2005(2005-07-21) (66 տարեկան) Մոսկվա, Ռուսաստան
Գերեզման	Shcherbinskoye cemetery
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Ազգություն	հայ
Մասնագիտություն	իրավագետ
Հաստատություն(ներ)	Սովետսկոյե գոսուդարստվո ի պրավո[1], ՌԴ ԳԱ պետության և իրավունքի ինստիտուտ և Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա
Գործունեության ոլորտ	Իրավաբանություն, իրավունքի փիլիսոփայություն, պետության և իրավունքի տեսություն և Քաղաքական և իրավական ուսումնասիրությունների պատմություն
Անդամակցություն	Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատեր	Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1961)[1]
Կոչում	Ռուսաստանի Գիտությունների ակադեմիայի իսկական անդամներ և պրոֆեսոր
Գիտական աստիճան	իրավաբանական գիտությունների դոկտոր[1] (1975)
Տիրապետում է լեզուներին	ռուսերեն
Գիտական ղեկավար	Ստեփան Քեչեկյան
Եղել է գիտական ղեկավար	Վլադիմիր Չետվերնին և Լյուդմիլա Լապտևա
Հայտնի աշակերտներ	Վլադիմիր Չետվերնին և Լյուդմիլա Լապտևա

Իրավաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՌԴ ԳԱ ակադեմիկոս (2000 թվականից)։

Կենսագրություն

Վլադիկ Ներսեսյանցը ծնվել է 1938 թվականի հոկտեմբերի 2-ին Ստեփանակերտում (ԽՍՀՄ)։ Հայրը՝ Սմբատ Մելիքսեթի Ներսեսյանը ձերբակալվել է 1941 թվականին և 1942 թվականին մահացել է (ենթադրաբար, գնդակահարվել է), ինչը իր հետքն է թողել խորհրդային իրավունքի նկատմամբ Վլադիկ Ներսեսյանցի վերաբերմունքին։ Հետագայում հայրը հետմահու արդարացվել է^[2]։

Երկեր

• Հեգել, Ե., 1986:
• Սոկրատես, Երևան, 1989։