Hadriano

Publio Elio Hadriano (latino: Publius Aelius Hadrianus; 24 de januario de 76 — 10 de julio de 138), tamben appellate simplemente qua Hadriano, esseva imperator roman desde 117 usque 138. Ille appertine al dynastia del Antoninos et es considerate un del “cinque imperatores bon”.

Un busto de Hadriano

Ille nasceva probabilemente in Italica, in Espania. Su patre appertineva al ordine senatorial et esseva cosino del imperator Trajano. Quando iste moriva, le imperatrice vidua, Pompea Plotina, allegava que in su lecto de morte su marito habeva adoptate Hadriano e nominate le su successor. On non sape se hoc occurreva vermente, sed le Senato e le armea roman approbava le selection. Tamen, pauc tempore postea, quattuor senatores importante qui se habeva opposite esseva accusate de conspiration per le prefecto pretorian Publio Acilio Attiano e condemnate a morte illegalmente. Le Senato recognosceva le responsabilitate de Hadriano in le crimine e nunquam le pardonava. Ille faceva altere oppositores quando ille abandonava le politica expansionista de su predecessor e alicun territorios recentemente conquisite – sicut Assyria, Mesopotamia, Armenia e partes de Dacia – preferente investir in le consolidation del frontieras e in le unification del diverse gentes qui viveva sub le Imperio.

Ille esseva un imperator itinerante, visitante quasi omne provincia e passante multe tempore longe de Roma. Ille incoragiava le disciplina e le alacritate in le Armea e promoveva, projectava e financiava personalmente varie institutiones et edificios civil e religiose. In Roma, ille faceva reconstruer le Pantheon e le magne Templo de Venere. Ille amava le cultura grec e perquireva de facer devenir Athenas le capital cultural del Imperio, ordinante le construction de varie templos sumptuose in le urbe. Ille reprimeva le Revolta del Bar Kokhbas in Judea, que ille concipeva ut le signo del fallimento de su planos pro establir un ideal pan-hellenic, sed, excepte iste evento, su regno esseva generalmente pacific. In su ultime annos, ille suffreva maladias.

Ille manteneva un relation intense con le juvene Antinoo e, post le morte precoce de iste, ille establiva un culto que habeva un large diffusion. Su maritage con Vibia Sabina – nepta de Trajano – esseva infelice e non produceva filios. In 138, ille adoptava Antonino Pio e le nominava su successor. In le ipse anno, ille moriva in Baia. Ille esseva divinisate per Antonino, nonobstante le opposition del Senato qui le habeva semper considerate distante e autoritari.

Le figura de Hadriano ha suscitate positiones divise inter le criticos, qui le describe qua enigmatic e contradictori, capace tanto de actos de generositate como de extreme cruelitate, dominate per un curiositate insatiabile, per le orgolio e le ambition. Le renascentia del interesse contemporanee pro su figura esse multo debite al roman Memorias de Hadriano per Marguerite Yourcenar, publicate in 1951.

Vide etiam

• Dynastia Nerva-Antonin