Motoro di interna kombusto

Motoro di interna kombusto esas termala motoro en qua la kombusto di fuelo eventas kun oxidigivo (ordinare aero) en kombusto-chambro. En ta tipo di motoro, l'expanso di gasi en alta temperaturo e preso aplikas forco direte a pistono, turbino (en gaso-turbini), rotoro (che motoro Wankel) od ajuto (en sprico-motoro), transformanta kemial energio en cinetika energio. Ol diferas de motori di extera kombusto, en qui l'energio transportesas per fluido kaloro-portanta exter ol, exemple en kaldieri, vaporo-turbino o Stirling-motoro.

Deskovrita bloko di V-8 motoro.

Historio

1-cilindra motoro e unesma vehili da Gottlieb Daimler

Diversa ciencisti ed injeniori kontributis por developo di motori di interna kombusto. Exemple en 1791, kande John Barber developis gaso-turbino. En 1794, Thomas Mead patentizis motoro qua uzis gaso en motoro kun pistono. Altra inventi patentizesis pose, til ke en 1876, Nicolaus Otto komencis laborar kun Gottlieb Daimler e Wilhelm Maybach, e patentizis 4-cikla motoro, en qua fuelo ed aero mixesis, kompresesis ed incendiesis interne chambro. En 1879, Karl Benz patentizis fidinda 2-cikla motoro qua uzis gazolino kom fuelo. Pose, en 1886, Benz komencis fabrikar 3-rota vehili qui uzis 4-cikla motoro. En 1892, Rudolf Diesel developis motoro qua pose konocesis kom Dizel-motoro.

En 1926, Robert Goddard developis l'unesma fuzeo qua uzis liquida fuelo. En 1939, Heinkel He 178 divenis l'unesma aviono qua uzis sprico-motoro.