Hið íslenzka reðasafn
From Wikipedia, the free encyclopedia
Hið íslenzka reðasafn, staðsett á Hafnartorgi í Reykjavík, hýsir heimsins stærstu sýningu af reðrum. Safnið samanstendur af 280 sýningargripum frá 93 dýrategundum og inniheldur 55 hvalareður, 36 selareður og 118 reður af landdýrum, þar af eru sum sögð vera af huldufólki og tröllum. Þann 8. apríl 2011 tók safnið formlega við fyrsta mannsreðrinu sínu, eftir lát Páls Arasonar þann 5. janúar sama ár. Hann hafði áður heitið að gefa safninu kynfæri sín eftir andlát sitt. .[1]
Safnið var stofnað árið 1997 af Sigurði Hjartarsyni, þá kennara á eftirlaunum, og er nú rekið af syni hans, Hirti Gísla Sigurðssyni. Uppsprettan er áhugi Sigurðar á getnaðarlimum sem átti rætur að rekja til barnæsku hans þegar hann fékk svipu að gjöf er gerð var úr nautsreðri. Hann fékk líffærin úr íslenskum dýrum víðs vegar að, frá 170 sm framenda af getnaðarlimi steypireyðs til 2 mm limbeins hamsturs, sem eingöngu er sjáanlegt með stækkunargleri. Safnið segir að úrval sitt innihaldi reður álfa og trölla þrátt fyrir að lýsingar veranna í þjóðsögunum hermi að þær séu ósýnilegar, og geta því safngestir ekki borið þá gripi augum. Safnið sýnir jafnframt ýmis verk gerð úr kynfærum, til að mynda lampaskerma úr nautaeistum.
Vinsældir safnsins eru slíkar að það hefur orðið að vinsælum aðkomustað meðal ferðamanna og skipta gestir þess þúsundum á hverju ári og hefur það fengið athygli heimspressunnar, þar á meðal í kanadísku heimildarmyndinni The Final Member, sem fjallar um leiðangur safnsins til að verða sér úti um mannsreður. Samkvæmt safninu er því að þakka að nú sé „unnt að stunda reðurfræði á skipulegan og vísindalegan hátt“.[2]