Svartmálmur
Tónlistarstefna / From Wikipedia, the free encyclopedia
Svartmálmur eða blakkmetal (enska: black metal), er ein af undirtegundum þungamálmsins og á sér upphaf í Skandinavíu og Bretlandi á níunda áratug 20. aldar. Á níunda áratugnum mynduðu nokkrar þrassshljómsveitir frumgerð svartþungarokksins. Svartmálmur var í raun mótað af tveimur kynslóðum tónlistarmanna sem höfðu hvað mestu áhrif á stefnuna og er talað um fyrri kynslóðina og seinni kynslóðina.
svartmálmur/blakkmetal | |
---|---|
Uppruni | Upphaf níunda áratugarins: ![]() ![]() ![]() |
Hljóðfæri | Gítar, bassi og trommur |
Afleiddar stefnur | Víkingaþungarokk |
Afbrigði | |
Sinfónískur svartmálmur Melódískur svartmálmur | |
Tengdar stefnur | |
Dauðarokk Þrass | |
Annað | |
? |
Hljómsveitir sem tilheyrðu fyrri kynslóð svartmálms voru meðal annars Venom, Hellhammer og Bathory. En þessar hljómsveitir gáfu stefnunni nafn sitt og yfirbragð. Seinni kynslóðin átti sér upptök í Noregi á tíunda áratugnum þar sem hljómsveitir á borð við Mayhem, Darkthrone, Burzum, Immortal, Dimmu Borgir og Emperor voru vinsælastar meðal vaxandi hóps svartmálms hlustenda.[1]. Seinni kynslóðin steig út úr leikrænni sviðsetningu fyrri kynslóðarinnar og tók ofbeldisfullt skref inn í raunveruleikann. Norska svartþungarokkið varð nokkurs konar listræn málpípa fyrir hóp ungra manna sem gerðu ofbeldisfulla uppreisn gegn samfélaginu, aðhylltust tilvistarlega heimspeki, róttækt form af norrænni trú og réðust gegn abrahamískum trúarbrögðum á norðurlöndum. Hljómsveitin Mayhem ásamt hljómsveitinni Burzum og fleiri hljómsveitum áttu þátt í því að skapa hið alræmda orðspor sem fer af tónlistarstefnunni í dag, tónlistarstefnu sem almenningur tengir oftast við „djöfladýrkun”, kirkjubrennur og morð.[2][3]