Samveldið

Samveldið eru þau fullvalda ríki sem hafa Karl III sem einvald og þjóðhöfðingja. Öll ríkin eru jöfn og óháð öðrum, þó að einn maður, búsettur í Bretlandi, starfi sem einvaldur þeirra.^[1][2] Hugtakið Samveldi er óformleg lýsing sem ekki er notuð í neinum lögum.

     Núverandi Samveldi     Yfirráðasvæði og undirráðasvæði núverandi ríkja     Fyrri ríki og sjálfsstjórnarríki sem eru nú lýðveldi

Frá og með árinu 2024 eru 15 Samveldi: Antígva og Barbúda, Ástralía, Bahamaeyjar, Belís, Kanada, Grenada, Jamaíka, Nýja-Sjáland, Papúa Nýja-Gínea, Sankti Kristófer og Nevis, Sankti Lúsía, Sankti Vinsent og Grenadínur, Salómonseyjar, Túvalú og Bretland. Öll eru meðlimir í Breska samveldinu, alþjóðlegum samtökum 56 sjálfstæðra aðildarríkja. Karl III er einnig formaður Samveldisins, hlutverk sem er ekki skilgreint í stjórnarskrá.

Hugmyndin um að þessi ríki deili sömu manneskju sem einvaldi nær aftur til 1867 þegar Kanada varð fyrsta sjálfstjórnunarríkið, sjálfstæð þjóð breska heimsveldisins; aðrir, eins og Ástralía (1901) og Nýja-Sjáland (1907), fylgdu í kjölfarið. Með vaxandi sjálfstæði sjálfsstjórnunarríkjanna á 20. áratugnum skilgreindi Balfour-yfirlýsingin frá 1926 Samveldið og að þjóðirnar væru "með jafna stöðu .. þó þær væru sameinaðar af sameiginlegri hollustu við krúnuna".^[1] Westminster-lögin 1931 skilgreindu frekar samband ríkjanna og krúnunnar, þar á meðal venju að allar breytingar á arftaka í einu landi séu samþykktar af hinum. Núverandi Samveldi var opinberlega yfirlýst með London-yfirlýsingunni 1949, þegar Indland vildi verða lýðveldi án þess að fara úr Samveldinu; í kjölfarið voru fimm sjálfstæðar þjóðir sem deildu krúnunni: Bretland, Kanada, Ástralía, Nýja-Sjáland, Suður-Afríka, Pakistan og Ceylon (nú Srí Lanka). Síðan þá hafa ný ríki verið búin til með sjálfstæði fyrri nýlendna og undirráðasvæða; Sankti Kristófer og Nevis er yngsta ríkið, eftir sjálfstæði 1983. Sum ríki urðu lýðveldi, nú síðast Barbados 2021.^[3] Í Karíbahafinu sér Jamaíka fyrir sér lýðveldislega framtíð, Viðbrögð almennings við breskum konungum hafa breyst á svæðinu og konungsfjölskyldan hefur staðið frammi fyrir mótmælum og kröfum um afsökunarbeiðni vegna hryllingsins sem fylgir þrælahaldi handan Atlantshafsins í heimsóknum sínum til Karíbahafsríkjanna^[4] .