ოსტინ ჩემბერლენი
From Wikipedia, the free encyclopedia
სერ ჯოზეფ ოსტინ ჩემბერლენი (ინგლ. Sir Joseph Austen Chamberlain; დ. 16 ოქტომბერი, 1863 — გ. 17 მარტი, 1937) — ბრიტანელი პოლიტიკოსი და სახელმწიფო მოღვაწე, ჯოზეფ ჩემბერლენის შვილი და ნევილ ჩემბერლენის ნახევარ-ძმა.
ოსტინ ჩემბერლენი | |
---|---|
ინგლ. Austen Chamberlain | |
დაბადების თარიღი | 16 ოქტომბერი, 1863(1863-10-16)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] |
დაბადების ადგილი | ბირმინგემი[10] |
გარდაცვალების თარიღი | 16 მარტი, 1937(1937-03-16)[11] (73 წლის) |
გარდაცვალების ადგილი | ლონდონი[10] |
მოქალაქეობა | გაერთიანებული სამეფო |
განათლება | პარიზის პოლიტიკური კვლევების ინსტიტუტი, ტრინიტის კოლეჯი და რაგბის სკოლა |
მამა | ჯოზეფ ჩემბერლენი[12] |
დედა | Harriet Kenrick[4] [12] |
მეუღლე/ები | Ivy Muriel Dundas[11] [12] |
შვილ(ებ)ი | Joseph Chamberlain[4] [12] , Beatrice Chamberlain[4] [12] და Lawrence Chamberlain[4] [12] |
ჯილდოები | ნობელის პრემიის ლაურეატები მშვიდობის განმტკიცებაში[13] [14] და ლეკვერთხის ორდენი |
იყო ლიბერალ-იუნიონისტების წევრი, ხოლო როგორც საგარეო საქმეთა მინისტრმა, მან ხელი შეუშალა 1925 წლის ფრანგულ-გერმანულ ომს, რისთვისაც მიიღო ნობელის პრემია მშვიდობის განმტკიცების დარგში. იყო „გადაიარაღების“ მხარდამჭერი ერთ-ერთი დეპუტატი. ჩემბერლენი გახდა მამის პოლიტიკური მემკვიდრე, რომელსაც იგი ფიზიკურადაც ემსგავსებოდა, იგი 1892 წლის შუალედურ არჩევნებში აირჩიეს პარლამენტში, როგორც ლიბერალური კავშირის წარმომადგენელი, და თანამდებობა დაიკავა 1895–1905 წლებში. 1906 წელს მამის ინსულტის შემდეგ ოსტინმა ჩაანაცვლა იგი წამყვან სატარიფო რეფორმატორად თემთა პალატაში. 1911 წელს ის და უოლტერ ლონგი უპირისპირდებოდნენ ერთმანეთს კონსერვატიული პარტიის ხელმძღვანელობისთვის, მაგრამ ორივემ უკან დაიხია ბონარ ლოუს სასარგებლოდ.
ჩემბერლენი დაბრუნდა კაბინეტში ჰერბერტ ასკვითის კოალიციურ მთავრობაში 1915 წლის მაისში, როგორც სახელმწიფო მდივანი ინდოეთის რესპუბლიკაში. თუმცა გადადგა კუტის კამპანიაზე(საომარი მოქმედებები კუტ-ალ-ამარში) პასუხისმგებლობის აღების გამო. იგი კვლავ დაუბრუნდა კაბინეტს დევიდ ლოიდ ჯორჯის კოალიციურ მთავრობაში, კიდევ ერთხელ ასრულებდა კანცლერის მოვალეობის. შემდეგ ის მსახურობდა კონსერვატიული პარტიის ლიდერად კომუნებში (1921–1922),ვიდრე თანამდებობიდან გადადგებოდა, კარლტონ კლუბის შეხვედრის შემდეგ, რომელმაც დაასრულა ლოიდ ჯორჯის კოალიციური მმართველობა.
მრავალი წამყვანი კოალიციონისტის მსგავსად, მას არ ეკავა თანამდებობა 1922–1924 წლებში კონსერვატორული მმართველობის დროს. მას შემდეგ, 1924-1929 წლების განმავლობაში უკვე ხანდაზმული ჩემბერლენი მსახურობდა სტენლი ბოლდუინის მეორე მთავრობაში საგარეო საქმეთა საკითხების მდივნად, რა პერიოდშიც ის ლოკარნოს პაქტის (1925) მოლაპარაკებებში მონაწილეობდა, რომელიც მიზნად ისახავდა საფრანგეთსა და გერმანიას შორის ომის თავიდან აცილებას, რის გამოც მას მიენიჭა ნობელის პრემია.