სილვიო პელიკო
From Wikipedia, the free encyclopedia
სილვიო პელიკო (იტალ. Silvio Pellico; დ. 24 ივნისი, 1789, სალუცო — გ. 31 იანვარი, 1854, ტურინი) — იტალიელი მწერალი. 1820 წელს კარბონართა შეთქმულებაში მონაწილეობისათვის სიკვდილი მიუსაჯეს, რაც 15 წლის პატიმრობით შეუცვალეს. ციხეში დაწერა ავტობიოგრაფიული თხზულება „ჩემი საპყრობილენი“ (1832), რომელშიც უკვე ქრისტიანულ მორჩილებას ქადაგებდა. ეს ნაწარმოები რომანტიკული პროზის ბრწყივვალე ნიმუშადაა აღიარებული. პელიკოს ეკუთვნის მრავალი პიესა, რომელთაგან მსოფლიო რეზონანსი გამოიწვია ჰეროიკულ-პატრიოტულმა ტრაგედიამ „ფრანჩესკა და რიმინი“ (1815). წერდა ტრაქტატებსაც.
სწრაფი ფაქტები სილვიო პელიკო, დაბადების თარიღი ...
სილვიო პელიკო | |
---|---|
იტალ. Silvio Pellico | |
დაბადების თარიღი | 24 ივნისი, 1789(1789-06-24)[1] |
დაბადების ადგილი | სალუცო, სარდინიის სამეფო[2] |
გარდაცვალების თარიღი | 31 იანვარი, 1854(1854-01-31)[3] [4] [5] [6] [7] (64 წლის) |
გარდაცვალების ადგილი | ტურინი, სარდინიის სამეფო[2] |
დასაფლავებულია | Monumental Cemetery of Turin |
საქმიანობა | მწერალი[6] [8] , პოეტი, დრამატურგი, მასწავლებელი და ჟურნალისტი |
მოქალაქეობა | Kingdom of Sardinia |
ჟანრი | პოეზია და დრამატურგია |
Magnum opus | My Prisons, Sir Thomas More, Francesca da Rimini, Eufemio da Messina, Ester d'Engaddi, Iginia d'Asti, Gismonda da Mendrisio, Herodias, მანფრედი, Leoniero da Dertona და Poesie inedite |
დახურვა