ცეოლითი
From Wikipedia, the free encyclopedia
ცეოლითები წარმოადგენენ მიკროფოროვან, წყლიან, კრისტალური სტრუქტურის მქონე ალუმოსილიკატურ მინერალებს. ცეოლითების, სილიკატთა დიდი ჯგუფის პირველი წარმომადგენელი, სტილბიტი აღმოჩენილ იქნა შვედი მინერალოგისა და ქიმიკოსის ფრედერიკ აქსელ კრონსტედის (Axel Fredrik Cronstedt) მიერ 1756 წელს.[1] კრონსტედმა შეამჩნია, რომ მის მიერ აღმოჩენილი მინერალი ინტენსიური გახურების შედეგად სწრაფად, შიშინით გამოყოფს წყალს (ფუვდება), რაც დუღილის შთაბეჭდილებას ტოვებს. სწორედ ეს თვისება გახდა საფუძველი იმისა, რომ ამგვარი მინერალებისათვის ეწოდებინათ ცეოლითები, რაც ბერძნულად მდუღარე ქვას ნიშნავს (ბერძ ζέω (zeō) მდუღარე λίθος (lithos) - ქვა)
2010 წლის მდგომარაობით აღმოჩენილი და შესწავლილია 40-მდე ბუნებრივი ცეოლითი და სინთეზირებულია 194-მდე უნიკალური სტრუქტურის მქონე ცეოლითი.