ავტოკრატია

ავტოკრატია (ბერძნ. αυτός, თვით და ბერძნ. κρατέω, მართვა) — სახელმწიფოს მმართველობის ფორმა, რომლის დროს მთელი ძალაუფლება მხოლოდ ერთ ადამიანს უჭირავს.^[1] ავტოკრატია გავრცელებული იყო ძველი აღმოსავლეთის მონათმფლობელურ სახელმწიფოებში: ეგვიპტე, ბაბილონი და სხვა. ავტოკრატია ასევე აღნიშნავს პოლიტიკურ რეჟიმს, როდესაც უმაღლესი ხელისუფლება ხელთ უპყრიათ წარმომადგენლობითი ორგანოს კონტროლს გარეთ მყოფ პირებს.

იხილეთ აგრეთვე

• ავტორიტარიზმი
• დესპოტიზმი
• დიქტატურა
• მონარქია
• ტირანია

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 159.