ხულა (შენობა)
From Wikipedia, the free encyclopedia
ხულა — ქართული ტრადიციული შენობა, გამოიყენებოდა ხმელი ხილის, თხილის, წაბლის, კაკლის, სიმინდის, სხვადასხვა მარცვლოვანისა და თესლეულის შესანახად. არსებობდა ძელური, ფიცრული და მოწნული ხულები. ხულა ეზოში იდგა, როგორც დამოუკიდებელი, ერთსართულიანი და ერთსათავსიანი ნაგებობა. დახურული იყო ყავრის ან კრამიტის ორფერდა ან ოთხფერდა სახურავით, ჰქონდა ხის კარი. ხულასთან ერთად ერთ სახურავში ათავსებდნენ ბეღელსაც. სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით ხულა ეწოდება მაგარნაჭუჭიან ხილს. სავარაუდოა, რომ ხულის სახელწოდება აქედან წარმოიშვა. დასავლეთ საქართველოში ხულას ხშირად ბეღლის სინონიმად იყენებდნენ.