សតវត្សនៃភាពអាម៉ាស់
From Wikipedia, the free encyclopedia
" សតវត្សន៍នៃភាពអាម៉ាស់ " ឬ " ភាពអាម៉ាស់ជាតិមួយរយឆ្នាំ " គឺជាពាក្យដែលប្រើនៅក្នុងប្រទេសចិនដើម្បីពិពណ៌នាអំពីរយៈពេលនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍ និងការត្រួតត្រានៃ រាជវង្សឆេង និង សាធារណរដ្ឋចិន ដោយ មហាអំណាចលោកខាងលិច និង ប្រទេសជប៉ុន ពីឆ្នាំ១៨៣០ ដល់ឆ្នាំ១៩៤០ ។ [1]
សតវត្សនៃភាពអាម៉ាស់ | |||||||
Traditional Chinese | 百年國恥 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simplified Chinese | 百年国耻 | ||||||
|
ការប្រើប្រាស់ "ការអាម៉ាស់មុខ" បានកើតឡើងនៅក្នុងបរិយាកាសនៃការកើនឡើងនៃស្មារតី ជាតិនិយមរបស់ចិន ប្រឆាំងនឹង ការទាមទារម្ភៃមួយ ដែលធ្វើឡើងដោយ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន ក្នុងឆ្នាំ១៩១៥ និងបានកើនឡើងជាមួយនឹងការតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការធ្វើមកលើប្រទេសចិននៅក្នុង សន្ធិសញ្ញាវែសៃ ក្នុងឆ្នាំ ១៩១៩ ។ បក្ស គួមីនតាំង (បក្សជាតិនិយមចិន) និង បក្សកុម្មុយនិស្តចិន បានធ្វើឲ្យពាក្យនេះពេញនិយមនៅក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩២០ដោយតវ៉ានឹង សន្ធិសញ្ញាមិនស្មើភាព និងការបាត់បង់ទឹកដី។ នៅក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៣០ និងឆ្នាំ១៩៤០ វាបានក្លាយជារឿងធម្មតាក្នុងការសំដៅទៅលើ "មួយសតវត្សនៃភាពអាម៉ាស់" ។ [2] ទោះបីជាបទប្បញ្ញត្តិនៃសន្ធិសញ្ញាផ្លូវការត្រូវបានបញ្ចប់ក៏ដោយ ក៏គំនិតនេះនៅតែជាគោលគំនិតកណ្តាលនៅក្នុងស្មារតីជាតិនិយមរបស់ចិន ដែលត្រូវបានគេប្រើយ៉ាងទូលំទូលាយទាំងក្នុងនយោបាយ និងវប្បធម៌ប្រជាប្រិយ។ [3]