ចៅអ

ចៅអ (ភូមា: စောအော, បញ្ចេញសំឡេង [sɔ́ ʔɔ́]; ១២៨៣–១៣២៣) ជាព្រះមហាក្សត្រទីបីនៃហង្សាវត្តីបាគូចាប់ពីឆ្នាំ១៣១១ ដល់ ១៣២៣។ ចៅអបានសោយរាជ្យពីព្រះបិតុច្ឆារបស់ទ្រង់ ឃុនល ដែលត្រូវបានធ្វើគត់ដោយព្រះបិតារបស់ទ្រង់ មិនពល នៅឆ្នាំ១៣១១។ នៅពេលនោះ ចៅអបានឡើងសោយរាជ្យបល្លង្កនៅថ្ងៃ ១០ មេសា ១៣១១ (ថ្ងៃសៅរ៍ ៦ រោចខែតាហ្គូ មី.ស. ៦៧៣) នគររបស់ទ្រង់ជាសាមន្តរាជ្យមានតែនាមរបស់សុខោទ័យ។ ព្រះអង្គថែមទាំងបានរៀបអភិសេកនឹងបុត្រីមួយអង្គរបស់ក្សត្រសុខោទ័យទៀតផង។ តែខណៈនោះ អំណាចសុខោទ័យបានធ្លាក់ចុះ ព្រះចៅអបានដណ្ដើមបានការកាន់កាប់ឆ្នេរតនាវស្រីពីព្រះចៅចក្រពត្តិមានតែនាមនៅសុខោទ័យមកវិញ។^[៣]

ចៅអ စောအော
ក្សត្រនៃហង្សាវត្តី
រជ្ជកាល	១០ មេសា ១៣១១[១] – កញ្ញា ១៣២៣[២]
អង្គមុន	ឃុនល
អង្គក្រោយ	ចៅជេន
ប្រសូត	១២៨៣
សុគត	ខែកញ្ញា ១៣២៣ (៤០ វស្សា) សទិង្រុត ៦៨៥ មី.ស.
ជាយា	ព្រះនាងនៃសុខោទ័យ
រាជបច្ឆាញាតិ	ចៅឯ ព្រះនាង (មិនស្គាល់ព្រះនាង)
វង្ស	ហង្សាវត្តី
បិតា	មិនពល
មាតា	នីអ៊ូយ៉ាញ
សាសនា	ពុទ្ធសាសនាថេរវាទ

រជ្ជកាលរបស់ទ្រង់មានសន្តិភាព និងភាពរុងរឿងយ៉ាងខ្លាំង ហើយព្រំសីមាខាងជើងរបស់ព្រះនគរមានភាពស្ងប់សុខ។ (មិនដូចភូមាក្រោម [ដូចខ្មែរថា ខ្មែរក្រោម ខ្មែរលើ] ស្ថិតនៅក្រោមព្រះនគរឯកភាពតែមួយនោះទេ ភូមាលើនៅតែគ្មានឯកភាព ហើយនៅតែបន្តការបែកបាក់គ្នាចំណោមពួកនគរតូចៗដដែល។ គ្មាននគរភូមាលើមួយណាអាចមានលទ្ធភាពបង្កសង្គ្រាមជាមួយនគរភាគខាងត្បូងដែលបានឯកភាពរួចហើយនោះទេ។) យ៉ាងណាមិញ ព្រះបំណងចង់បានឯករាជ្យពីសុខោទ័យដែលនឹងបង្កឱ្យមានកើតសង្គ្រាមនៅពេលអនាគតរវាងនគរទាំងពីរ។^[៣]

ចៅអបានសោយទិវង្គតនៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៣២៣ និងត្រូវបានស្នងរាជ្យដោយព្រះភាតារបស់ទ្រង់ ព្រះចៅជេន។

ព្រះរាជសាវតារ

ដូចទៅនឹងក្សត្រអង្គមុនដែរ ចៅអក៏មានឈាមជ័រឝាន និងមនដូចគ្នាដែរ។^[៤] (ទ្រង់យ៉ាងហោចណាស់ក៏ជាអ្នកកាត់ឝានដូចព្រះមាតាទ្រង់ នីអ៊ូយ៉ាញ ព្រះភគិនីនៃព្រះបាទហ្វារ្យូក៏មានឈាមជ័រឝានពាក់កណ្ដាលផងដែរ។ ភាគនៃព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ចៅ ជាព្រះយសរបស់ឝាន សៅ។)

ទ្រង់មានព្រះរាជបុត្រមួយអង្គ ចៅឯ (ក្សត្រអនាគត) និង បុត្រីមួយអង្គជាមួយព្រះនាងសុខោទ័យ។^[៣]