បូជាចារ្យ

បូជាចារ្យ (អង់គ្លេស: Priest; pronounce /priːst/) ជាមនុស្សពិសិដ្ឋដែលបម្រើកិច្ចការនៅទីថ្វាយតង្វាយរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែមិនមែនចាំបាច់ទាល់តែជាមនុស្សវិសុទ្ធទើបអាចធ្វើជាបូជាចារ្យនោះទេ។ នៅក្នុងសាសនារបស់ពួកអ្នកមិនជឿព្រះ ក៏មានបូជាចារ្យដែរ ហើយពួកគេជាអ្នកដែលកាន់តាមទម្លាប់សាសនារបស់ខ្លួន មានដូចជា បូជាចារ្យរបស់សេយូស បូជាចារ្យរបស់ជូភីធើ បូជាចារ្យរបស់ព្រះបាលជាដើម។

Roman Catholic while celebrating a mass

បូជាចារ្យ (ភាសាក្រិក πρεσβύτερος presbýteros ភាសាឡាតាំង presbyter មានន័យថា "ចាស់ទុំ" ឬក៏ "provost" មានន័ថា "អ្នកដែលគេដាក់ឲ្យគ្រប់គ្រងមនុស្សផ្សេងទៀត", ឬមកពីពាក្យឡាតាំងមួយទៀត praepositus មានន័យថា "មនុស្សដែលគេដាក់ឲ្យទទួលខុសត្រូវ), ជាអ្នកដែលគេបានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យធ្វើពិធីផ្សេងៗនៅក្នុងសាសនា ជាពិសេសគាត់ជាអ្នកកណ្ដាលរវាងមនុស្ស និងព្រះ។ គាត់ក៏មានសិទ្ធិ ឬអំណាច ក្នុងការចាត់ចែងពិធីសាសនាដែរ ជាពិសេសពីធីថ្វាយតង្វាយជាដើម។

នៅក្នុងគ្រីស្ទានខាងប្រូតេស្តង់ បូជាចារ្យជាធម្មតា ជាអ្នកបម្រើ និងជាគ្រូគង្វាល។

នៅក្នុងសាសនាជាច្រើន បូជាចារ្យត្រូវបំពេញមុខងារពេញម៉ោង ទាំងទាត់ចោលកិច្ចការផ្សេងៗទៀតផង។ បូជាចារ្យគ្រីស្ទានជាច្រើនបានជ្រើសរើស ឬត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យថ្វាយខ្លួនដល់ក្រុមជំនុំ និងរស់នៅដោយក្រុមជំនុំជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់។ ក្នុងករណីផ្សេងទៀត បូជាចារ្យគ្រាន់តែបំពេញមុខងារក្រៅម៉ោងតែប៉ុណ្ណោះ។

^{[១][២][៣][៤][៥][៦][៧][៨][៩][១០][១១][១២][១៣]}

សាសនាគ្រីស្ទ[[ឯកសា|ធ្វេង|រូបភាពតូច|A Roman Catholic priest, Saint Josemaría Escrivá, celebrating the holy sacrifice of the Mass]]

Some clergy and religious, such as these, who are Canons Regular of the Order of the Holy Cross and live in the Netherlands, wear distinctive clothing which distinguishes them from other clergy, whether secular or religious

^{[១៤][១៥][១៦]}

ចាប់តាំងពីមានកំណែទម្រង់ប្រូតេស្តង់មក និកាយជាច្រើនដែលគ្មានការធ្វើពិធីសាសនា ទំនងជាប្រើពាក្យ "ចាស់ទុំ" សំដៅលើគ្រូគង្វាលរបស់ខ្លួន។

យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី គ្មានពាក្យថា គ្រូគង្វាលទេ (ក្រៅពីព្រះគ្រីស្ទ) ដែលត្រូវបានផ្ដល់ងារថា "hiereus," ជាភាសាក្រិក មានន័យថា "បូជាចារ្យ" ដូច្នេះហើយការបកប្រែពាក្យនេះទៅជាភាសាអង់គ្លេស ត្រូវបានគេឃើញថាខុសពីពាក្យដើមរបស់ក្រិក "presbuteros," ដែលមានន័យថា "ចាស់ទុំ" និងជាពាក្យដែលគេប្រើសម្រាប់ពួកអ្នកដឹកនាំគ្រីស្ទាន ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។^[១៧] នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី មានបង្រៀនថា ដោយសារព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានធ្វើឲ្យទៅេជាយញ្ញបូជាដ៏គ្រប់លក្ខណ៍សម្រាប់ការអស់ទោសបាប នោះពួកអ្នកជឿអាចចូលទៅឯព្រះបិតាដោយផ្ទាល់ តាមរយៈព្រះអង្គបាន (ហេព្រើរ 10:19) ដោយភាពជាបូជាចារ្យតែមួយគត់ដែលព្រះគ្រីស្ទបានផ្ដល់ឲ្យក្រុមជំនុំ។^[១៨]

នៅក្នុងលីខិតផ្ញើរទៅគ្រីស្ទានជាតិហេព្រើរ បានគូសបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវភាពខុសគ្នារវាងភាពជាបូជាចារ្យរបស់យូដា និងភាពជាមហាបូជាចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ លិខិតនោះបង្រៀនថាតង្វាយឲ្យថួននឹងបាប ដែលថ្វាយដោយព្រះយេស៊ូវ នៅកាលវ៉ារី បានបង្កើតភាពជាបូជាចារ្យរបស់ពួកយូដា និងយញ្ញបូជាដ៏លើសលប់ ព្រមទាំងការប្រារព្ធពិធីផ្សេងៗទៀតតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ។ ដូច្នេះចំពោះគ្រីស្ទាន ព្រះគ្រីស្ទព្រះអង្គផ្ទាល់គឺជាមហាបូជាចារ្យតែមួយគត់ ហើយគ្រីស្ទានគ្មានភាពជាបូជាចារ្យដោយខ្លួនឯង ឬមានភាពជាបូជាចារ្យពីការរួមចំណែកផ្សេងពីភាពជាបូជាចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ ដែលព្រះគ្រីស្ទក្បាលនៃក្រុមជំនុំ។ យញ្ញបូជាតែមួយគត់ដែលព្រះគ្រីស្ទបានថ្វាយម្ដងជាសម្រេច (ហេព្រើរ 10:10) នៅលើឈើឆ្កាង ផ្ដល់នូវការញែគជាវិសុទ្ធ និងការប្រោសលោះដ៏អស់កល្បជានិច្ច។^{[១៩][២០][២០][២១][២២][២៣][២៤][២៥]}

និកាយប្រូតេស្តង់

មុខងារជាបូជាចារ្យទូទៅ ឬមុខងារជាបូជាចារ្យរបស់អ្នកជឿទាំងអស់ គឺជាគោលលទ្ធិមួយរបស់គ្រីស្ទាន ដែលមានប្រភពមកពីព្រះបន្ទូលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ វាជាគំនិតដ៏សំខាន់នៃនិកាយប្រូតេស្តង់។^[២៦] វាជាគោលលទ្ធិដែលលោក Martin Luther លើកឡើងក្នុងឆ្នាំ១៥២០ ដល់ពួកអភិជនគ្រីស្ទាននៅអាឡឺម៉ង់ ដើម្បីលុបបំបាត់នូវជំនឿគ្រីស្ទានមជ្ឈឹមសម័យ ដែលថាគ្រីស្ទានត្រូវតែមានការបែងចែកជាពីរថ្នាក់គឺ: "គ្រីស្ទានខាងវិញ្ញាណ" និង "គ្រីស្ទានខាងលោកីយ៍" ឬ គ្រីស្ទានមិនមែនខាងវិញ្ញាណ។

បុព្វជិតដែលត្រូវបានតែងតាំងឡើងខាងនិកាយប្រូតេស្តង់ ជាធម្មតាមមានងារជាគ្រូគង្វាល ជាអ្នកបម្រើ ជារីវើរិន (reverend)។ល។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំលូធើរ៉ានខ្លះ បុព្វជិតដែលត្រូេវបានតែងតាំងឡើង ត្រូវបានហៅថាបូជាចារ្យ ខណៈដែលក្រុជំនុំផ្សេងទៀតចូលចិត្តហៅថាគ្រូគង្វាលវិល។ ^{[២៧][២៨][២៩][៣០]}.^{[៣១][៣២][៣៣]}