បញ្ញា និងសទ្ធា(មហាយាន)

ការកើត និងការស្លាប់

ព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន(Mahayana Buddhism) និង​បក្សដែនដីបរិសុទ្ធ(The Pure Land School)

តាមទំនៀម ក្នុងវត្ត និងវិហារ មហាយាន(Mahayana) ព្រះសង្ឈ និងដូនជីទាំងឡាយសូត្រ ព្រះសូត្រអមិតាភៈ(Amitabha Sutr) នៅកំឡុងរាល់ពេលល្ងាច ដើម្បីធ្វើនៅសេចក្តីរលឹកដល់បណ្ឌិតទាំង៣គឺ ព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ (Amitabha Buddha) ព្រះ​ពោធិសត្វ​ អវលោកិតិស្វារ (Bodhisattvas Avalokitessvara: Kuan Yin/Kannon ) និង មហាស្ថាមាប្រាប្ត​(Mahasthamaprapta: Shih Chih/Seishi)។ លើពីនេះទៅទៀត អ្នកកាន់លទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនាទាំងនោះ មិនថាជាបុព្វជិត ឬគ្រហស្ថទេ ជាធម្មតាតែងគោរពដល់អ្នកចម្រើនគុណធម៌ដែលមានឋានៈដូចគ្នា ដោយសំពះ និងសូត្រពាក្យថា "ព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ"។

ការបង្រៀនបែបលទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធ(Pure Land)ប្រសើរត្រឹមត្រូវនឹងស្របព្រះពុទ្ធបំណង ប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយបានជ្រាបចូលក្នុងចិត្តរបស់ពុទ្ធសាសនិកគ្រប់គ្នា។ លទ្ធិពុទ្ធសាសនាទីណាក៏ដោយ ត្រូវបានមនុស្សម្នាបដិបត្តិ ដែលភាគច្រើននៃអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាទាំងនោះ តែងតែមានពាក្យនឹករលឹកដល់"ព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ" ក្នុងចិត្ត។ លទ្ធិពុទ្ធសាសនាបែបជនជាតិជប៉ុនបាននិយាយថា "លទ្ធិបក្សអាថ៌កំបាំង​(Esoteric School) និងលទ្ធិបក្សថិន ថៃ(T'ien T'ai School) គឺត្រូវបានគេទុកសម្រាប់តែ វណ្ណៈអភិជន(nobility)។ ការបដិបត្តិបែបលទ្ធិហ្សិន(Zen) សម្រាប់ទាហានជប៉ុន និង លទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធ(Pure Land) សម្រាប់តែប្រជាពលរដ្ឋធម្មតាប៉ុនោះ។" ហើយប្រជាពលរដ្ឋធម្មតាតែងតែអនុវត្តន៏ជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយធំ។

ដូច្នេះវាប្រព្រឹត្តតាម ប្រទេសលទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយានទាំងឡាយ ដែលប្រជាពលរដ្ឋប្រទេសទាំងនោះ បដិបត្តិ ដោយការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ​ (មានន័យថា សូត្រឈ្មោះរបស់ព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ)តំណាងជាធំ។

ការព្យាករណ៍អំពី លទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធ(The Pure Land)

ក្នុង ព្រះសូត្រអមិតាភៈខ្នាតវែង (Longer Amitabha Sutra) ព្រះពុទ្ធសក្យមុនីបានព្យាករណ៍ថាៈ

ពេលវេលាមកដល់ ផ្លូវបដិបត្តិនៃព្រះសូត្រ នឹងវិនាសសាបសូន្យ ។ ដោយក្តីមេត្តា(mercy) និងករុណា(compassion) តថាគតនឹងធ្វើឲ្យព្រះសូត្រនេះ តាំងនៅរយៈពេលរាប់រយឆ្នាំទៅហោង។ បុគ្គលណាដែលជួបប្រទះព្រះសូត្រនេះ អាស្រ័យដោយការប្រាថ្នារបស់ខ្លួន នឹងប្រាកដជាដល់នូវការត្រាស់ដឹងជាមិនខាន ។ ([១])

ក្នុង មហារត្ន​កូដៈសូត្រ Mahāratnakūṭa Sūtra(The Great Heap Sutra) ព្រះពុទ្ធសក្យមុនីបានព្យាករណ៍ថាៈ ក្នុងអាយុកាដែលផុតរលត់ទៅនៃធម៌ បណ្តាអ្នកបដិបត្តិដ៏ច្រើន មានអ្នកបដិបត្តិតិចតួចណាស់នឹងឈានដល់គោលដៅសម្រេចមាគ៌ា។ មនុស្សភាគច្រើននោះអាច ឈានដល់ការសម្រេចគោលដៅមាគ៌ាទីបំផុតបាន ដោយផ្អែកលើការបដិបត្តិមាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ​ ដើម្បីរួចរំដោះពីការកើត និងការស្លាប់។

ថិន ជូ(T'ien Ju)ជាគ្រូចំណាស់ជាងគេក្នុងលទ្ធិហ្សិនបានក្រើនរលឹកផងដែរថាៈ

ក្នុងអាយុកាដែលផុតរលត់ទៅនៃធម៌ គ្រប់គម្ពីរ ឬសូត្រទាំងអស់ នឹងវិនាសបាត់បង់ ហើយពាក្យថា"ព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ" នឹងនៅតែមាន ដើម្បីនាំការរួចរំដោះដល់សព្វសត្វទាំងពួង។

នេះដោយសារតែ(ក្នុងអនាគតដ៏វែងឆ្ងាយ)ការថយចុះអាយុកាល នៅពេលដែលសូត្របាត់បង់ សមត្ថភាពរបស់មនុស្សស្ថិតនៅកម្រិតទាបមួយ ដូច្នេះពួកគេនឹងមិនបានស្គាល់ មិនបានឮមាគ៌ាបែបណាមួយឡើយ ក្រៅពីការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធប៉ុនោះ។ ប្រសិនបើពួកគេមិនជឿ និងមិនបដិបត្តិតាមលទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធទេ ពួគគេនឹងជាប់ផុងក្នុងវដ្តសង្សារនៃការកើត និងការស្លាប់។ ក្នុងវដ្តសង្សារនោះ អំពើល្អពិបាកប្រព្រឹត្តិ រីឯអំពើអាក្រក់ងាយស្រួលក្នុងការប្រព្រឹត្តិ។ ដូច្នេះ យូរ នឹងឆាប់ ពួកគេមុខជាធ្លាក់ទៅក្នុងឋាននរកជាពុំខាន។

ព្រះសង្ឈរាជ យិន គង់(Yin Kuang)ជាព្រះគ្រូ(Master)លទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធជនជាតិចិនមួយអង្គ បានមានដីការថាៈ

ក្នុងអាយុកាដែលផុតរលត់ទៅនៃធម៌ សត្វទាំងឡាយ ប្រព្រឹត្តនូវកម្មធ្ងន់ ហើយចិត្តរបស់ពួកគេយល់ខុស។ ប្រសិនបើពួកគេទាំងនោះបដិបត្តិតាមវិធីសាស្រ្ត ឬមាគ៌ាណាមួយដែលប្រសើរជាងការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ ពួកគេអាចនឹងសាបព្រោះនូវគ្រាប់ពូជបុណ្យកុសល គុណធម៌ និងបញ្ញា តែមិនអាចរួចរំដោះពីការកើត និងការស្លាប់ក្នុងជីវិតបច្ចុប្បន្នបានទេ។ បើមានសង្ឈដ៏អស្ចារ្យជាគម្រូ២ ឬ​ ៣ព្រះអង្គដែលបង្ហាញឲ្យឃើញពីការសម្រេចគុណធម៌ពិសេស ព្រះសង្ឈជាន់ខ្ពស់នោះគឺ ប្រាកដជាប្រែទៅជាព្រះពោធិសត្វដោយពិត។ អាស្រ័យដោយការតាំងអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេ ពួកគេនឹងដើរតួរនាទីជាគម្រូសម្រាប់សត្វទាំងឡាយ ក្នុងអាយុកាលដែលធម៌បាត់បង់ ដូចដែលបានបង្រៀននៅក្នុង សូរង្គមៈ សូត្រ Surangama Sutra។ ថ្វីបើការប្រណិបត្តិខ្លួន​ឯង ដើម្បីមនុស្សទាំងឡាយតែពិតមែនព្រះពោធិសត្វទាំងនេះ អាចត្រឹមតែដើរលើមាគ៌ាត្រាស់ដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវប៉ុនោះ ប៉ុន្តែមិនទាន់ដល់តំណាក់កាលត្រាស់ដឹងពេញបរិបូរណ៌បាននៅឡើយទេ។[២] ក្នុងករណីជាក់លាក់នៃ លទ្ធិដែនដីបរិសុទ្ធ មានបុគ្គលតិចតួចណាស់ដែលសម្រេចសមាធិពីការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ អមិតាភៈ នាបច្ចុប្បន្ននេះ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងពីមុន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមរយៈការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ ពួកគេអាច "នាំយកវិច័យកម្ម(Residual Karma)របស់ខ្លួន" ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅកាន់ដែនដីបរិសុទ្ធ ដោយផ្អែកលើការតាំងអធិដ្ឋានរបស់ខ្លួន និងស្ថិតលើបុគ្គលបដិបត្តិចំពោះព្រះពុទ្ធអមិតាភៈ។ នៅពេលដែលពួកគេ បានរួចរំដោះពីការកើត និងការស្លាប់ ដែលបានសម្រេច[[លោកុត្តរធម៌(state of non-retrogression) ហើយអាចបន្តចម្រើនធម៌រហូតដល់តំណាក់មិនមានការកើត។

ការព្យាករណ៍ទាំងនេះ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា មាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ ត្រូវបានបដិបត្តិស្របទៅតាម ហេតុ និងផលនៃបច្ចុប្បន្នភាព និង ស្របទៅតាមសមត្ថភាពរបស់ពុទ្ធសាសនិកផងដែរ។ ដោយហេតុនេះ ដើម្បីទូន្មានធម៌ដល់ពុទ្ធបរិស័ត្រទាំងឡាយ ព្រះពុទ្ធសក្យមុនី បានធ្វើការអធិដ្ឋាប្រកបដោយក្តីករុណា ដើម្បីរក្សាទុក និងផ្សព្វផ្សាយ ព្រះសូត្រអមិតាភៈខ្នាតវែង។​ នេះជាសេចក្តីពិតរបស់ព្រះពោធិសត្វ និងព្រះថេរៈទាំងឡាយ ដែលបង្រៀនមាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ តាមរយៈសេចក្តីអធិដ្ឋានប្រកបដោយករុណារបស់ពួកគេ និងអាស្រ័យដោយបច្ចុប្បន្នភាព។​

វាដោយសារតែអនុភាពនៃ ការអធិដ្ឋានទាំងនេះហើយ ដែលមាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ បានប្រែមកជាពេញនិយមក្នុងបណ្តាមហាជន នៃពុទ្ធសាសនិក។

ការបម្លាស់ប្តូរពី ហ្សិន(Zen) ទៅ ដែនដីបរិសុទ្ធ

តាំងពីសម័យបុរាណមកម៉្លេះ ដែលហ្សិនបាន ពេញនិយមយ៉ាងវិសេសវិសាល ក្នុងប្រទេសចិន ប្រទេសកូរ៉េ និងប្រទេសជប៉ុន។ ក្នុងប្រទេសវៀតណាមផងដែរ ដែលភាគច្រើននៃប្រជាជនវៀតណាមមានការយល់ដឹងច្រើន ហើយបានគ្របដណ្តប់ដោយគំនិត ឬទស្សនៈជនជាតិចិន ដែលព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងលទ្ធិហ្សិនក្នុងន័យដូចគ្នា។ ចាប់ពីសតវត្សទី៧ ដល់សតវត្សទី១៣ ក្នុងរជ្ជកាលរាជវង្សលី(Ly Dynasties) និងរាជវង្សត្រាន(Tran Dynasties) ព្រះសង្ឈ និងដូនជីទាំងឡាយបានកើនចំនួនភាគរយនៃប្រជាជនសរុបដ៏សំខានមួយ ហើយប្រជាជនស្ទើរតែទាំងអស់ គោររពប្រណិបត្តិតាមបក្សលទ្ធិហ្សិន(Zen School)។ នៅពេលនោះព្រះពុទ្ធសាសនារុងរឿងបំផុង ក្នុងប្រទេសវៀតណាម(ដោយការលះបង់រាជសម្បត្តិរបស់ព្រះរាជាទាំង៣ព្រះអង្គ បួសជាព្រះសង្ឈសំណាក់ហ្សិន)។ វត្តជាច្រើន ត្រូវបានទទួលស្គាល់ ដើម្បីទ្រទ្រង់ព្រះសង្ឈ និងដូនជីចំនួនដ៏ច្រើន ហើយជាកន្លែងមួយដែលគេនិយាយថា "វត្តព្រះសង្ឈ មានចំនួនសង្ឈកើនដល់៣ពាន់អង្គ ហើយរៀងរាល់ព្រឹកមានមនុស្ស៧០នាក់ឯនោះ ដើម្បីធ្វើការបោសសំអាតជាប្រចាំ។"

ប៉ុន្តែចាប់សតវត្សទី១៣ ឡើងទៅ ឥទ្ធិពលនៃហ្សិនបានចាប់ផ្តើមថយចុះទាំងប្រទេសចិន និងប្រទេសវៀតណាម។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដែនដីបរិសុទ្ធបានចាប់ផ្តើមមានឥទ្ធិពល ក្នុងទីបំផុតក៏បាននាំមុខគេ រហូតដល់ដែនដីបរិសុទ្ធនេះ បានក្លាយទៅជាបក្សដែលមានប្រជាប្រិយបំផុតទូទាំងបែកអាស៊ីអាគ្នេយ៍។

មានអ្នកអានមួយចំនួនសួរថា "តើនរណាគេនិយាយថា សមត្ថភាពរបស់ពួកយើងមិនដល់សមត្ថភាពមនុស្សជំនាន់មុន? វាហាក់ដូចជា ដោយសារតែយើងខ្វះការជឿទុកចិត្តលើខ្លួនឯង និងមិនមានការព្យាយាមឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់អញ្ចឹង។"

ចម្លើយ៖ សេចក្តីព្យាយាម និងការទុកចិត្តលើខ្លួនឯង គួរតែចាំបាច់ត្រូវជម្រុញកម្លាំងចិត្ត។ ប៉ុន្តែសេចក្តីថ្លែងនៅមិនទាន់ហួសសុពលភាពទេ។ ប្រសិនបើមនុស្សភាគច្រើននៅពេលនេះ មិនទាន់ល្អបង្គួរទេ ចុះហេតុអ្វីបាជាព្រះពុទ្ធសក្យមុនីទូន្មានអំពី កំឡុងពេល៣យ៉ាងដូចជា អាយុកាលល្អឥតខ្ចោះនៃធម៌(the Perfect Age of the Dharma) អាយុកាលដែលអាការៈធម៌ដូចគ្នា(the Dharma Semblance Age) និងអាយុកាលដែលធម៌ផុតរលត់(the Dharma Ending-Age)? លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះសូត្រពុទ្ធសាសនា បរិយាយថា កំឡុងពេលទាំង៥នៃការក៏សាងធម៌ ផ្តើមពីកំឡុងពេលនៃសច្ចៈធម៌ ទៅដល់កំឡុងពេលនៃការប្រយុទ្ធធម៌(ជាកំឡុងពេលដែលភិក្ខុសង្ឈ និងគ្រហស្ថទាំងឡាយ ចូលរួមប្រកួតប្រជែងដូចគ្នាគ្មានទីបញ្ចប់ ជំនួសឲ្យការចម្រើនធម៌) ។ លើសពីនេះទៅទៀត យោងទៅតាមព្រះសូត្រជាច្រើន និងសេចក្តីអធិប្បាយផ្សេងៗ ដែលមានច្រើនជាងពេលមុនៗ បានបង្ហាញថា ហេតុអ្វីបានជាបច្ចុប្បន្ននេះ កំរមានអ្នកបដិបត្តិដែលទទួលបាននូវមាគ៌ា? តើវាមិនមែនដោយសារតែសមត្ថភាពរបស់មនុស្សបច្ចុប្បន្ននេះ ជាទូទៅទាប និងខ្សោយជាងមនុស្សក្នុងពេលមុនៗ?

ដូចដែលព្រះសង្ឈរាជ យិន គង់បានមានដីការថា៖ ការចម្រើនធម៌ មិនមានភាពខុសគ្នាពីការស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដែលធ្វើពីកប្បាស ក្នុងរដូវក្តៅ និងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដ៏ក្រាស់ក្នុងរដូវរងារនោះទេ ទោះកម្រិតរសមត្ថភាព និងស្ថានភាពណាមួយនៃមនុស្សទាំងឡាយក៏ដោយ តែយើងមិនអាចប្រឆាំងនឹងពេលវេលាបានទេ។ សូម្បីតែព្រះសង្ឈរាជ ពោធិធម៌(Bodhidharma)ព្រះអង្គផ្ទាល់ក៏ត្រូវធ្លាប់វិលកើតមកដល់ពេលនេះ ហើយបានប្រាថ្នាដើម្បីទេសនាទូន្មាន អាស្រ័យដោយពេលវេលា និងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយរំដោះសត្វលោកទាំងឡាយយ៉ាងរហ័សយ៉ាងណា តែនោះក៏មិនប្រសើរជាងមាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធផង។

ដូច្នេះ ប្រសិនអ្វីដែលយើងបង្រៀនមិនអាស្រ័យដោយពេលវេលា និងសមត្ថភាពមនុស្សលោកទាំងឡាយក៏ដោយ តែក្រោយមកនិងប្រាកដជាធ្លាក់ចូលទៅមហាសាគរនៃសេចក្តីទុក្ខជាមិនខាន។ ខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាដោយស្មោះត្រង់ថា ទោះបីជាអ្នកទាំងឡាយបដិបត្តិមាគ៌ាមួយដែលខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏ដើម្បីធ្វើឲ្យដែនដីបរិសុទ្ធជាគោលដៅទីបំផុតរបស់អ្នកដែរ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកបានឈានដល់តំណាក់កាលផ្កាបញ្ចះមាសពណ៌ស ក៏មិនមានភាពខុសគ្នាពីផ្កាបញ្ចុះមាសពណ៌លឿងដែរ នោះអ្នកនិពន្ធម្នាក់នេះ នឹងរីករាយក្នុងសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នកយ៉ាងប្រាកដ!

Recitation according to the Buddhas'Intentions

សេចក្តីទុក្ខជាចម្បងទាំង៨

សេចក្តីទុក្ខនៃការកើត

សេចក្តីទុក្ខនៃការចាស់ជរា

សេចក្តីទុក្ខនៃសេចក្តីមរណៈ

សេចក្តីទុក្ខដោយសារតែបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រលាញ់

សេចក្តីទុក្ខដោយសារតែការមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា

សេចក្តីទុក្ខដោយសារតែខកបំណងប្រាថ្នា

សេចក្តីទុក្ខអាស្រ័យដោយខន្ធ(aggregates)

ការចម្រើនភាវនាចំពោះសេចក្តីទុក្ខនៃការកើត និងការស្លាប់=

ការចេញពីសេចក្តីទុក្ខ ដោយបដិបត្តិតាមមាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ

ពោធិចិត្ត

អត្ថន័យនៃពោធិចិត្ត

ពោធិចិត្ត និង មាគ៌ាដែនដីបរិសុទ្ធ

របៀបចម្រើនពោធិចិត្ត

ចិត្តដែលត្រាស់ដឹង

ចិត្តឧបេក្ខា

ចិត្តករុណា

ចិត្តបីតិ

ចិត្តកុត្តច្ចៈ និងការអធិដ្ឋាន

ចិត្តមិនត្រឡប់ក្រោយ

ការបង្រៀនអំពីពោធិចិត្ត

ផ្លូវនៃការកើត និងការស្លាប់ ពោរពេញទៅដោយគ្រោះថ្នាក់

ភាពចាំបាច់ដើម្បីស្វែងរកការរួចរំដោះ ក្នុងជីវិតបច្ចុប្បន្ន

របៀបធ្វើពោធិចិត្តល្អឥតខ្ចោះ

សទ្ធា

សារះសំខាន់នៃសទ្ធា

កម្មដែលរារាំងសទ្ធា និងបំផ្លាញសទ្ធា

សេចក្តីសង្ស័យ ចំពោះដែនដីបរិសុទ្ធ

សេចក្តីសង្ស័យធម៌ ចំពោះដែនដីបរិសុទ្ធ

សេចក្តីសង្ស័យដែលមិនបានអានព្រះសូត្រ

The Need to Server Dualistic Attachment

ការអធិដ្ឋាន

សារះសំខាន់នៃការអធិដ្ឋាន

អត្ថបទព្រះសូត្រទាក់ទងនឹងការអធិដ្ឋាន

ការស្រាវជ្រាវសង្ខេបនៃការអធិដ្ឋានចំពោះការកើត

ការតាំងអធិដ្ឋានដើម្បីកើតក្នុងដែនដីបរិសុទ្ធ

ការតាំងអធិដ្ឋានគួរតែមានភក្តីភាព

ការបដិបត្តិ

ការបដិបត្តិប្រកបដោយសេចក្តីព្យាយាម ពិតមានសារះសំខាន់

ការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ និងសេចក្តីពិត៤យ៉ាង

ការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ និងការប្រណិបត្តិ៤យ៉ាង

មាគ៌ាទាំង៤ នៃការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ

Ten Variants of Oral Recitation

Reflect the Name Recitation

Counting Rosary Beads Recitation

Breath-by-Breath Recitation

Continually Linked Recitation

Enlightened, Illuminating Recitation

Bowing to the Buddha Recitation

Decimal Recording Recitation

Lotus Blossom Recitation

Reciting Amidst Light

"Contemplating of the Buddha" Recitation

សមាធិ៤ប្រភេទ

Prayutpanna Samathi

Single Practice Samathi

Lotus Blossom Samathi

Following One's Inclinations Samathi

ពិធីបុណ្យបីយ៉ាងនៃដែនដីបរិសុទ្ធ

របៀបប្រយុទ្ធជាមួយនឹងភាពងងោកងងុយ និងចិត្តរាយមាយ

សេចក្តីទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំក្លា

Opening up the Mind

How to combat and Subdue Lust and Desire

ភាពមិនបរិសុទ្ធ

សេចក្តីទុក្ខ

អនិច្ចំ​(សេចក្តីមិនទៀង)

អនត្តា (មិនជារបស់ខ្លួន)

How to Subdue Greed in its Subtle Form

របៀបជំនះលើសេចក្តីខឹងក្រោធ

How to do away with the Judgmental Mind

​​===ដំបូន្មានមួយចំនួនចំពោះការស្វែងរកកំហុស===

General Outline of the Karma of Delusion

Sadness and Discouragement Should Be Eradicated

General Guidelines for Countering Afflictions

Suppressing Afflictions with the Mind

Suppressing Affliction with Noumenon

Suppressing Afflictions with Phenomena

Suppressing Afflictions with Repentance and Recitation

Seek a Response within a Definite Time Frame

បញ្ហាដ៏មហិមានៃការកើត​ និងការស្លាប់

The Meaning of Conducing a Retreat

How to conduct a Seven-Day Retreat

Teaching Spiritual Adviser

Caretaking Spiritual Advisors

Common Practice Spiritual Advisors

ធម៌ និងវិន័យ

ការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ...សារៈ និងការប្រណិបត្តិ

One-Pointedness of Mind...ទ្រឹស្តី និងការអនុវត្តន៍

Internal Realms

External Realms

Discussing on Demonic Realms

ប្រភេទប្រេត

Perseverance and Steadfastness in Recitation

Remember the Ultimate Aim and Be Diligent

មាគ៌ាមួយសម្រាប់ការរួ​ចរំដោះពីការកើត និងការស្លាប់

Do not Procrastinate

ការចម្រើនបន្តិចម្តងៗ

Recitation Should be Pure and Unmixed--the Number of Utterance is Secondary

Let us not Lose our Place within the Lotus Grades

ការសូត្រឈ្មោះព្រះពុទ្ធ ជាមាគ៌ាបដិបត្តិដ៏ងាយ​ស្រួលមួយ

ចិត្តរាយមាយឈានដល់ចិត្តស្ងប់

The Pure Lands of the Directions and the Tushita Heaven

Tolerance of Adversity

Cause of Adversity

Demonic Testing Conditions

Internal "testing conditions"

External testing conditions

Testing conditions caused by adverse circumstances

Testing condition caused by "favorable circumstance"

Testing conditions of a clear, explicit nature

Silence, hidden testing condition

តំបូន្មានរបស់បណ្ឌិតបុរាណ

របៀបការពារមិនឲ្យចិត្តដើរថយក្រោយ

Afterthoughts

The Last Rites

Preparation of External Conditions

Spiritual Preparation

Seeking Guidance from Spiritual Advisors

Conducting "Supportive Recitation"

Between Death and Burial

Success and Failure in Supportive Recitation