លេអុនហាដ អយល័រ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
លេអុនហាដ អយល័រ (អាល្លឺម៉ង់: Leonhard Euler, អានតាមអាល្លឺម៉ង់ : /ˈɔʏlɐ/;[១] ១៥ មេសា ឆ្នាំ ១៧០៧ - ១៨ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៧៨៣) ជាគណិតវិទូនិងរូបវិទូស្វ៊ីសដ៏ល្បីល្បាញមួយរូប។ គាត់បានស្រាវជ្រាវរកឃើញរបស់សំខាន់ៗជាច្រើនក្នុងវិស័យដ៏ទូលំទូលាយដូចជាការគណនាមិនកំណត់ (infinitesimal calculus) និងទ្រឹស្ដីក្រាប។ គាត់ក៏ជាអ្នកបង្កើតពាក្យនិងនិមិត្តសញ្ញាគណិតវិទ្យាទំនើបជាច្រើនផងដែរ ជាពិសេសសម្រាប់ផ្នែកគណិតវិភាគ ដូចជាសញ្ញាតំណាងអនុគមន៍ជាដើម។[២] គាត់បានបង្កើតស្នាដៃល្បីៗក្នុងវិស័យមេកានិច ឌីណាមិចអង្គធាតុរាវ អុបទិចនិងតារាវិទ្យា។
អយល័របានចំណាយពេលវេលាភាគច្រើននៃជីវិតពេញវ័យរបស់គាត់រស់នៅក្នុងក្រុងសាំងពេទ័របួគ៌ ប្រទេសរុស្ស៊ី និងក្រុងប៊ែរឡាំង រាជាណាចក្រព្រុស្ស៊ីយ៉ា (សព្វថ្ងៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់)។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាគណិតវិទូដ៏ល្បីបំផុតនៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៨ និងអាចចាត់ទុកជាគណិតវិទូដ៏ល្បីបំផុតគ្រប់កាលសម័យ ដោយមិនអាចប្រកែកបាន។ គាត់ជាបុគ្គលដែលបានបង្កើតស្នាដៃដ៏ច្រើន; ស្នាដៃរបស់គាត់បើចងក្រងជាសៀវភៅទម្រង់ក្វារតូ(សៀវភៅទំហំ 9x12") នោះអាចមានរហូតដល់៦០ទៅ៨០ក្បាល។[៣] លោក ព្យែរស៊ីម៉ុន ឡាប្លាស់ បានសម្ដែងពីឥទ្ធិពលរបស់លោកអយល័រក្នុងផ្នែកគណិតវិទ្យា ដោយប្រយោគមួយឃ្លាថា "អានអយល័រ, អានអយល័រ, គាត់ជាគ្រូរបស់យើងក្នុងគ្រប់វិស័យ" ដែលក្រោយមកគេសម្រួលមកជា ""អានអយល័រ, អានអយល័រ, គាត់ជាគ្រូរបស់យើងទាំងអស់គ្នា"។ [៤]
រូបថតអយល័រ ត្រូវបានដាក់បង្ហាញនៅលើក្រដាសប្រាក់១០ហ្វ្រង់ស៊េរីទី១០របស់ស្វ៊ីស និងនៅលើតែមជាច្រើនរបស់ប្រទេសស្វ៊ីស អាល្លឺម៉ង់ និងរុស្ស៊ី។ គេបានដាក់ឈ្មោះកូនភពមួយថា កូនភពអយល័រ២០០២ ដើម្បីជាការផ្ដល់កិត្តិយសដល់គាត់។ គាត់ក៏ត្រូវបានគេកត់បញ្ចូលដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលឹកគុណដោយព្រះវិហារ Lutheran ទៅក្នុងប្រក្រតីទិននៃសន្តបុគ្គលក្នុងថ្ងៃ២៤ឧសភា; អយល័រជាអ្នកជឿស៊ប់លើសាសនាគ្រឹស្ទ ដែលជឿថាព្រះគម្ពីរត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ ហើយបានសរសេរលិខិតជាច្រើនការពារសាសនាទប់ទល់នឹងអ្នកដែលមិនជឿលើព្រះគម្ពីរនាសម័យនោះ។[៥]
Remove ads
ឆាកជីវិត
បឋមកាល
.jpg)
អយល័របានកើតនៅថ្ងៃទី១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៧០៧ នៅបាហ្សល (Basel)។ ឪពុករបស់គាត់ឈ្មោះ ប៉ូលអយល័រ ជាប៉ាស្ទ័ររបស់ព្រះវិហារប្រូតេស្តង់។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះម៉ាកឺរីតប្រាក់ឃ័រ ជាកូនស្រីរបស់ប៉ាស្ទ័រម្នាក់។ គាត់មានប្អូនស្រីពីរនាក់ឈ្មោះ អាណាម៉ារីយ៉ា និង ម៉ារីយ៉ា ម៉ាក់ដាលេណា។ មួយរយៈខ្លីក្រោយកំណើតរបស់លេអុនហាដ គ្រួសារអយល័របានរើចេញពីបាហ្សលទៅរស់នៅក្រុង Riehen ដែលនៅទីនោះអយល័របានរស់នៅយ៉ាងក្នុងវ័យកុមារភាព។ ប៉ូលអយល័រជាមិត្តភក្តិរបស់គ្រួសារប៊ែរនូលី—យ៉ូហាន ប៊ែរនូលី ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាគណិតវិទួដ៏ល្បីបំផុតនៅអឺរ៉ុប ហើយអាចជាអ្នកដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់ទៅលើយុវជនលេអុនហាដ។ អយល័របានចាប់ផ្ដើមសិក្សានៅបាហ្សល ដែលនៅទីនោះគាត់ត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យទៅរស់នៅជាមួយយាយខាងម្ដាយ។ នៅអាយុ១៣ឆ្នាំ គាត់បានចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យបាហ្សល ហើយនៅឆ្នាំ១៧២៣ គាត់បានទទួលសញ្ញាប័ត្រថ្នាក់ម៉ាស្ទ័រផ្នែកទស្សនវិជ្ជា ដែលបរមាធិប្បាយរបស់គាត់ប្រៀបបាននឹងទស្សនវិជ្ជារបស់ដេកាត និងញូតុនដែរ។ នៅក្នុងពេលនោះ គាត់តែងទៅរៀនជាមួយយ៉ូហានប៊ែរនូលីនារៀងរាល់ល្ងាចថ្ងៃសៅរ៍។ ប៊ែរនូលីបានដឹងច្បាស់ថាកូនសិស្សរបស់គាត់មានជំនាញខាងគណិតវិទ្យា។ [៦] នៅពេលនោះអយល័រកំពុងសិក្សាទេវាវិទ្យា ភាសាក្រិច និងភាសាហ៊ីប្រូវ៍ (Hebrew) ក្រោមសម្ពាធពីឪពុកដើម្បីក្លាយជាប៉ាស្ទ័រ, ប៉ុន្តែប៊ែរនូលីបានជម្នះប៉ូលអយល័រថា លេអុនហាដមានវាសនាកើតមកត្រូវក្លាយជាគណិតវិទូដ៏ល្បីល្បាញមួយរូប។ នៅឆ្នាំ១៧២៦ អយល័របានបញ្ចប់សារណាលើដំណាលនៃសំឡេង ក្រោមចំណងជើងថា De Sono[៧]. ក្នុងពេលនោះ គាត់បានដាក់បេក្ខភាពប្រកួតប្រជែងដណ្ដើមមុខតំណែងនៅសកលវិទ្យាល័យបាហ្សល តែត្រូវបរាជ័យ។ នៅឆ្នាំ១៧២៧ គាត់បានចូលរួមប្រកួតប្រជែងដណ្ដើមពានរង្វាន់ចំណោទបណ្ឌិតសភាប៉ារីស ដែលចំណោទនាសម័យនោះគឺរកវិធីដែលប្រសើរបំផុតក្នុងការដាក់ដងក្ដោងទូក។ គាត់បានឈ្នះរង្វាន់លេខ២ ដោយលេខមួយបានទៅលោក ព្យែរប៊ូគេរ(Pierre Bouguer)— ដែលគេស្គាល់ថាជាបិតានៃស្ថាបត្យកម្មនាវា។ នៅពេលក្រោយមក អយល័របានឈ្នះការប្រកួតប្រចាំឆ្នាំនេះចំនួន១២ដង។ [៨]
ជីវិតនៅសាំងពេទ័របួគ៌
អំលុងនោះ កូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់យ៉ូហានប៊ែរនូលី គឺ ដានីញែលប៊ែរនូលី និង នីកូឡាប៊ែរនូលី កំពុងតែធ្វើការនៅបណ្ឌិតសភាវិទ្យាសាស្ត្រចក្រភពរុស្ស៊ី នៅសាំងពេទ័របួគ៌។ នៅថ្ងៃទី១០ កក្កដា ឆ្នាំ១៧២៦ នីកូឡាបានស្លាប់ដោយសាររលាកខ្នែងពោះវៀន បន្ទាប់ពីរស់នៅនៅរុស្ស៊ីបានមួយឆ្នាំមក។ នៅពេលដែលដានីញែលទទួលតំណែងរបស់បងប្រុសគាត់នៅដេប៉ាតឺម៉ង់គណិតវិទ្យានិងរូបវិទ្យា គាត់បានស្នើឡើងថា តំណែងសរីរសាស្ត្រដែលគាត់បានបោះបង់គួរតែផ្ដល់ទៅមិត្តរបស់គាត់គឺអយល័រ។ ក្នុងខែវិច្ឆិកា ១៧២៦ បានព្រមទទួលយកតំណែងនេះ ប៉ុន្តែបានពន្យារពេលធ្វើដំណើរទៅសាំងពេទ័របួគ៌ ដោយសារពេលនោះគាត់បានដាក់ពាក្យធ្វើជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យបាហ្សល។ [៩]
អយល័របានមករាជធានីរុស្ស៊ីនៅថ្ងៃ ១៧ ឧសភា ១៧២៧។ គាត់ត្រូវបានដំឡើងពីតំណែងដំបូងក្នុងដេប៉ាតឺម៉ង់វេជ្ជាសាស្ត្រទៅកាន់តំណែងថ្មីនៅដេប៉ាតឺម៉ង់គណិវិទ្យា។ គាត់ស្នាក់នៅជាមួយដានីញែលប៊ែរនូលី ដែលគាត់តែងធ្វើការជាមួយគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។ អយល័ររៀនភាសារុស្ស៊ីបានស្ទាត់ជំនាញប្រើការបាន ហើយចាប់ផ្ដើមជីវិតនៅសាំងពេទ័របួគ៌។ គាត់ក៏បានធ្វើការងារបន្ថែមជាពេទ្យទាហាននៅកងនាវារបស់រុស្ស៊ីផងដែរ។ [១០]
បណ្ឌិត្យសភានៅសាំងពេទ័របួគ៌ បានបង្កើតឡើងដោយមហារាជភេទ័រ ដែលទ្រង់មានគោលបំណងអភិវឌ្ឍវិស័យអប់រំរបស់រុស្ស៊ី និងកាត់បន្ថយគម្លាតផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រជាមួយលោកខាងលិច។ ជាលទ្ធផល ប្រទេសរុស្ស៊ីបានក្លាយជាទីចំណាប់អារម្មណ៍អ្នកប្រាជ្ញបរទេសដូចជាអយល័រ។ បណ្ឌិត្យសភាមានថវិកាដ៏ច្រើនលើសលប់ និងបណ្ណាល័យដ៏ធំទូលំទូលាយដែលបង្កើតចេញពីបណ្ណាល័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ព្រះចៅអធិរាជភេទ័រផ្ទាល់ និងរបស់ពួកអភិជន។ ចំនួនសិស្សដ៏តិចតួចបំផុតត្រូវបានគេជ្រើសរើសឱ្យទៅសិក្សានៅបណ្ឌិត្យសភានេះ ដើម្បីកាត់បន្ថយការងារបង្រៀន តែបង្កើនការងារស្រាវជ្រាវវិញ ដូច្នេះវាបានផ្ដល់ពេលវេលានិងសេរីភាពសម្រាប់ធ្វើការស្រាវជ្រាវផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ។ [៨]
ឧបការីនីរបស់បណ្ឌិត្យសភា កាតេរីនទី១ (Catherine) បានអនុវត្តបន្តគោលនយោបាយរបស់ស្វាមីនាង បានស្លាប់មុនពេលដែលអយល័រមកដល់។ ពួកអភិជនរបស់រុស្ស៊ីបានបង្កើនឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនក្នុងរាជ្យរបស់ភេទ័រទី២ ដែលទើបតែមានអាយុ១២ឆ្នាំ។ ពួកអភិជនបានសង្ស័យពីពួកសមាជិកបណ្ឌិតសភាដែលជាជនបរទេស ហើយក៏កាត់ផ្ដាច់ការផ្ទត់ផ្គង់ហិរញ្ញវត្ថុ និងបង្កជាការលំបាកផ្សេងៗដល់អយល័រនិងសហការីរបស់គាត់។
ស្ថានភាពបានប្រសើរជាងមុនបន្តិចក្រោយពេលដែលភេទ័រទី២ បានស្លាប់ ហើយអយល័របានឡើងឋានៈយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងបណ្ឌិត្យសភា និងត្រូវបានតែងតាំងជាប្រូហ្វ៊េស្ស៊័ររូបវិទ្យានៅឆ្នាំ១៧៣១។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ដានីញែលប៊ែរនូលី ដែលបានធុញទ្រាន់នឹងភាពតឹងរ៉ឹងនិងភាពប្រទូសរ៉ាយដែលគាត់បានប្រឈមមុខនៅសាំងពេទ័របួគ៌ បានត្រលប់មកកាន់បាហ្សលវិញ។ អយល័របានបន្តតំណែងពីគាត់ ធ្វើជាប្រធានដេប៉ាតឺម៉ង់ផ្នែកគណិតវិទ្យា។ [១១]
នៅថ្ងៃទី៧ មករា ១៧៣៤ គាត់បានរៀបការជាមួយ Katharina Gsell (1707–1773), ដែលជាកូនស្រីរបស់ Georg Gsell, ដែលជាជាងគំនូរមកបណ្ឌិត្យសភា Gymnasium។[១២] គ្រួសារថ្មីនេះបានទិញផ្ទះមួយជាប់ទន្លេនេវ៉ា (Neva)។ ក្នុងចំណោមកូនរបស់គាត់ទាំង១៣នាក់ មានតែ៥នាក់តែប៉ុណ្ណោះដែលអាចរស់ដល់ធំបាន។ [១៣]
ជីវិតនៅប៊ែរឡាំង
ដោយព្រួយបារម្ភពីសង្គ្រាមផ្ទៃក្នុងដែលចេះតែបន្តនៅរុស្ស៊ី អយល័របានចាកចេញពីសាំងពេទ័របួគ៌ នៅថ្ងៃទី១៩ មិថុនា ឆ្នាំ១៧៤១ ដើម្បីទៅទទួលតំណែងថ្មីនៅបណ្ឌិត្យសភាប៊ែរឡាំង ដែលត្រូវបានផ្ដល់ដោយព្រះចៅអធិរាជហ្វ្រេឌ្រិចរបស់រាជាណាចក្រប្រយសិន។ គាត់រស់នៅអស់រយៈពេល២៥ឆ្នាំនៅប៊ែរឡាំង ដែលនៅទីនោះគាត់សរសេរអត្ថបទផ្សាយបានចំនួន៣៨០អត្ថបទ។ នៅប៊ែរឡាំង គាត់បានបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅពីរក្បាលដែលធ្វើឱ្យគាត់ល្បីបំផុត៖ Introductio in analysin infinitorum, សៀវភៅសរសេរពីអនុគមន៍ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅឆ្នាំ១៧៤៨ និង Institutiones calculi differentialis,[១៤] ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅឆ្នាំ 1755 ក្រោមប្រធានបទគណនាឌីផេរ៉ង់ស្យែល។[១៥] ក្នុងឆ្នាំ១៧៥៥ គាត់ត្រូវបានគេបោះឆ្នោតតែងតាំងជាសមាជិកបរទេសនៃបណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្រស៊ុយអ៊ែដ។
អយល័រត្រូវស្នើឱ្យធ្វើជាគ្រូរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីនៃ Anhalt-Dessau, ដែលត្រូវជាក្មួយរបស់ហ្វ្រេឌ្រិច។ អយល័របានសរសេរសំបុត្រជាង២០០ទៅកាន់នាង, ដែលសំបុត្រទាំងនោះក្រោយមកត្រូវបានគេចងក្រងជាសៀវភៅដែលលក់ដាច់បំផុត ដែលមានចំណងជើងថា សំបុត្ររបស់អយល័រលើមុខវិជ្ជាផ្សេងៗក្នុងទស្សនវិជ្ជាធម្មជាតិទៅកាន់ព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីរបស់អាល្លឺម៉ង់ (Letters of Euler on different Subjects in Natural Philosophy Addressed to a German Princess)។ សៀវភៅនេះនិយាយពីការពន្យល់បកស្រាយលើមុខវិជ្ជាផ្សេងៗ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរូបវិទ្យានិងគណិតវិទ្យា ក៏ដូចជាផ្ដល់នូវការយល់ដឹងយ៉ាងស៊ីជម្រៅទៅលើបុគ្គលភាពរបស់អយល័រនិងជំនឿរបស់គាត់លើសាសនា។ សៀវភៅនេះក្លាយជាសៀវភៅដែលគេអានច្រើនបំផុត ច្រើនជាងសៀវភៅផ្សេងទៀតរបស់គាត់ទៅទៀត។ សៀវភៅនេះត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយពាសពេញអឺរ៉ុបនិងសហរដ្ឋអាមេរិច។ ប្រជាប្រិយភាពរបស់ 'សំបុត្រ' ទាំងនេះ បង្ហាញពីសមត្ថភាពរបស់អយល័រក្នុងទាក់ទងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពជាមួយអ្នកស្ដាប់ធម្មតា ដែលជាសមត្ថភាពពិសេសដ៏កម្រមួយសម្រាប់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ។ [១៥]
ទោះបីជាអយល័របានផ្ដល់វិភាគទានយ៉ាងសម្បើមដល់កិត្តិយសរបស់បណ្ឌិត្យសភាអាល្លឺម៉ង់យ៉ាងនេះក្ដី ក៏គាត់ត្រូវគេបង្ខំឱ្យចាកចេញពីប៊ែរឡាំងដែរ។ រឿងនេះមូលហេតុម្យ៉ាង ដោយសារអយល័រមិនសូវត្រូវគ្នាជាមួយហ្វ្រេឌ្រិចផង ដែលចាត់បានចាត់ទុកថាអយល័រមិនសូវឆ្លាត, ជាពិសេសបើធៀបនឹងរង្វង់អ្នកទស្សនវិទូដែលស្តេចអាល្លឺម៉ង់បាននាំយកមកបណ្ឌិត្យសភា។ វ៉ុលទែរជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមទស្សនវិទូរបស់ហ្វ្រេឌ្រិចជួលមក ហើយវ៉ុលទែរទទួលបាននូវតំណែងរបស់ខ្ពង់ខ្ពស់មួយនៅក្នុងរង្វង់សង្គមស្ដេច។ អយល័រ មនុស្សកាន់ធម៌អាថ៌ធម្មតា និងជាអ្នកធ្វើការធ្ងន់ ក្លាយជាវត្ថុសាមញ្ញក្នុងជំនឿនិងរសជាតិរបស់ស្ដេច។ អយល័របានប្រឆាំងនឹងវ៉ុលទែរក្នុងផ្លូវច្រើនយ៉ាង។ អយល័រខ្សោយខាងភាសាការទូត ហើយចង់តែប្រកែកគ្នាពីប្រធានបទដែលគាត់ដឹងតិចតួច បានក្លាយជាផ្ទាំងស៊ីបរបស់វ៉ុលទែរ។ [១៥] ហ្វ្រេឌ្រិចបានសម្ដែងនូវការខកចិត្តចំពោះសមត្ថភាពវិស្វកម្មរបស់អយល័រថា ៖
| “ | យើងចង់បាញ់ទឹកស្រោចផ្កា៖ អយល័រគាត់គណនាកម្លាំងរបស់កង់បង្វឹលចាំបាច់ដើម្បីអូសទឹកឡើងដល់អាងស្តុក ដែលទឹកត្រូវបង្ហួរតាមទុយ៉ួចេញពីអាងនោះមកវិញ ហើយចុងក្រោយឱ្យទឹកបាញ់ចេញមកនៅSanssouci។ រហាត់របស់យើងធ្វើមកត្រឹមត្រូវតាមធរណីមាត្រល្អណាស់ ហើយថាវាមិនអាចអូសទឹកម៉ាផ្តិលទៅដាក់នៅក្នុងអាងចម្ងាយតែ៥០ជំហាន។ គ្មានបានការលើសពីគ្មានបានការទៅទៀត! ធរណីមាត្រគ្មានបានការ![១៦] | ” |
ពិការភាពភ្នែក
ភ្នែករបស់អយល័របានខូចខាតយ៉ាងខ្លាំងក្នុងអំលុងអាជីពជាគណិតវិទូរបស់គាត់។ បីឆ្នាំបន្ទាប់គាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺស្ទើរស្លាប់នៅឆ្នាំ១៧៣៥ ភ្នែកខាងស្ដាំរបស់គាត់ស្ទើរតែខ្វាក់ ប៉ុន្តែគាត់បានបន្ទោសបញ្ហានេះថាមកការលំបាកក្នុងការធ្វើផែនទីនៅបណ្ឌិតសភាសាំងពេទ័របួក៌ទៅវិញ។ ភ្នែកខាងស្ដាំរបស់គាត់នេះ បានខូចកាន់ធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ នៅពេលគាត់ស្នាក់នៅប៊ែរឡាំង រហូតដល់ហ្វ្រេឌ្រិចបានហៅគាត់សាក្លប (Cyclop)(មានន័យថា អាយក្សភ្នែកមួយ)។ ក្រោយមកទៀត អយល័របានកើតជំងឺភ្នែកឡើងបាយនៅភ្នែកខាងឆ្វេងដែលនៅល្អរបស់គាត់ ដែលជំងឺនេះធ្វើឱ្យគាត់ស្ទើរតែក្លាយជាមនុស្សខ្វាក់ទាំងស្រុងទៅហើយ នៅប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយពីជំងឺនេះត្រូវបានគេរកឃើញនៅឆ្នាំ១៧៦៦។ បើទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ស្ថានភាពរបស់គាត់មិនមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លាំងក្លាដល់ទិន្នផលការងាររបស់គាត់ឡើយ ព្រោះគាត់មានសមត្ថភាពគណនាមាត់ទទេពូកែ និងពូកែចងចាំរូបភាព។ ឧទាហរណ៍ អយល័រអាចសូត្រកំណាព្យរបស់ Aenid របស់ Virgil បានពីដើមដល់ចប់ដោយគ្មានទាក់ ហើយគ្រប់ទំព័រទាំងអស់នៃសៀវភៅនេះ គាត់អាចប្រាប់បានថាបន្ទាត់ណានៅខាងមុខ បន្ទាត់ណានៅខាងក្រោយបាន។ ដោយមានជំនួយពីស្មេររបស់គាត់ ស្នាដៃរបស់អយល័រនៅលើវិស័យផ្សេងៗតាមពិតបានកើនឡើងទៅវិញទេ។ គាត់សរសេរបានជាមធ្យមនូវភេភ័រគណិតវិទ្យាមួយជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ក្នុងឆ្នាំ១៧៧៥។[៣]
ការត្រលប់ទៅកាន់រុស្ស៊ីវិញ
ស្ថានភាពនៅរុស្ស៊ីបានប្រសើរឡើងវិញបន្ទាប់ពីការឡើងគ្រងរាជ្យរបស់មហារាជCatherine ហើយនៅឆ្នាំ១៧៦៦ អយល័របានយល់ព្រមតាមការអញ្ជើញត្រលប់ទៅបណ្ឌិត្យសភាសាំងពេទ័របួគ៌វិញ ហើយបានរស់នៅរុស្ស៊ីរហូតដល់ជីវិតចុងក្រោយ។ ការស្នាក់នៅលើកទី២របស់គាត់នៅរុស្ស៊ីនេះ គាត់ជួបប្រទះនូវគ្រោះអាក្រក់ដ៏គួរឱ្យរន្ធត់។ អគ្គិភ័យនៅសាំងពេទ័របួគ៌ក្នុងឆ្នាំ១៧៧១ បានបំផ្លាញផ្ទះរបស់គាត់ និងស្ទើរតែបំផ្លាញជីវិតរបស់គាត់ផងដែរ។ ក្នុងឆ្នាំ១៧៧៣ គាត់បានបាត់បង់ Katharina ប្រពន្ធរបស់គាត់ក្នុងអាយុ៤០ឆ្នាំ។ ៣ឆ្នាំក្រោយមក គាត់បានរៀបការជាមួយប្អូនស្រីចុងរបស់ប្រពន្ធដើមគាត់គឺ Salome Abigail Gsell (1723–1794).[១៨] អាពាហ៍ពិពាហ៍បានឋិតឋេររហូតដល់ថ្ងៃគាត់ស្លាប់។
នៅថ្ងៃ ១៨ កញ្ញា ១៧៨៣ បន្ទាប់ពីទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្រួសាររបស់គាត់ ក្នុងពេលសន្ទនាជាមួយAnders Lexell អំពីរបកគំហើញថ្មីនៃទ្វីបអ៊ុយរ៉ានុសនិងគន្លងរបស់វា, អយល័របានកើតជំងឺដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ហើយបានស្លាប់ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក។ [១៩] ដំណឹងមរណភាពខ្លីមួយសម្រាប់បណ្ឌិតសភារុស្ស៊ី ត្រូវបានសរសេរដោយJacob von Shtelin និងពាក្យសរសើរដ៏ក្បោះក្បាយមួយ[២០] ត្រូវបានសរសេរនិងអានក្នុងពិធីរំលឹកវិញ្ញាណក្ខន្ធដោយគណិវិទួរុស្ស៊ី Nicolas Fuss, ដែលជាសាវ័កមួយរបស់អយល័រ។ ក្នុងពាក្យសរសើរសម្រាប់បណ្ឌិត្យសភាបារាំង ដែលសរសេរដោយគណិតវិទូនិងទស្សនវិទូបារាំងMarquis de Condorcet, គាត់បានសរសេរថា
| “ | …il cessa de calculer et de vivre — … គាត់នៅតែបន្តការគណនា ហើយរស់នៅជារៀងរហូត[២១] | ” |
គាត់ត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅជាប់ផ្នូររបស់ Katharina នៅវិមានសព Smolensk Lutheran នៅកោះ Vasilievsky។ ក្នុងឆ្នាំ១៧៨៥ បណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្របានដាក់តាំងរូបសំណាកលេអុនហាដអយល័រនៅជាប់នឹងកៅអីរបស់ប្រធានបណ្ឌិត្យសភា។ ក្នុងឆ្នាំ១៨៣៧ បណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្របានដាក់ប្លាកមុខផ្នូររបស់គាត់ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៥៦ ដែលត្រូវជាខួបកំណើតទី២៥០របស់អយល័រ ផ្នូររបស់គាត់ត្រូវបានគេប្ដូរទៅដាក់នៅវិមានសពសតវត្សរ៍ទី១៨ នៅ Alexander Nevsky Lavraវិញ។ [២២]
Remove ads
វិភាគទានក្នុងវិស័យគណិតវិទ្យានិងរូបវិទ្យា
ស្នាដៃរបស់អយល័រមាននៅក្នុងស្ទើរគ្រប់វិស័យនៃគណិតវិទ្យា៖ ធរណីមាត្រ គណនាមិនកំណត់ ត្រីកោណមាត្រ ពីជគណិត និងទ្រឹស្ដីនព្វន្ត ព្រមទាំងរូបវិទ្យានៃមជ្ឈដ្ឋានជាប់ ទ្រឹស្ដីព្រះចន្ទនិងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរូបវិទ្យា។
និមិត្តសញ្ញាគណិតវិទ្យា
អយល័របានបង្កើតនិងធ្វើឱ្យនិមិត្តសញ្ញាមួយចំនួនពេញនិយមប្រើតាមរយៈសៀវភៅជាច្រើនរបស់គាត់ដែលបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយ។ គួរឱ្យកត់សម្គាល់ជាងគេ គឺគាត់ជាអ្នកបង្កើតសញ្ញាអនុគមន៍ ដែលសរសេរក្រោមរាងជា តំណាងឱ្យអនុគមន៍ អនុវត្តលើអថេរ ។ គាត់ជាអ្នកបង្កើត ពាក្យតំណាងអនុគមន៍ត្រីកោណមាត្រ, ប្រើ តាងគោលលោការីតធម្មជាតិ (ដែលជួនកាលគេហៅថាចំនួនអយល័រ), ប្រើអក្សរក្រិចស៊ិចម៉ា តាងឱ្យផលបូក និង អក្សរ តាងឱ្យឯកតាប្រឌិតក្នុងចំនួនកុំផ្លិច។[២៣] ការប្រើអក្សរ តាងឱ្យផលធៀបបរិមាត្ររង្វង់ធៀបនឹងអង្កត់ផ្ចិតរង្វង់ ក៏អយល័រជាអ្នកនាំឱ្យមានការពេញនិយមប្រើដែរ, តែនិមិត្តសញ្ញានេះមិនមែនគាត់ជាបង្កើតឱ្យប្រើមុនគេឡើយ។[២៤]
វិភាគ
ការអភិវឌ្ឍនៃការគណនាមិនកំណត់កំពុងតែឋិតនៅក្នុងដំណាក់កាលពុះកញ្ជ្រោលក្នុងវិស័យស្រាវជ្រាវផ្នែកគណិតវិទ្យានាសតវត្សរ៍ទី១៨ ហើយត្រកូលប៊ែរនូលី ដែលជាមិត្តភក្តិរបស់អយល័រ ជាអ្នកមានចំណែកដ៏ធំបំផុតក្នុងការធ្វើឱ្យវិស័យនេះរីកចម្រើនបំផុត។ ដោយសារឥទ្ធិពលរបស់ត្រកូលនេះ ការស្រាវជ្រាវផ្នែកគណិតគណនាបានក្លាយជាប្រធានបទចម្បងសម្រាប់អយល័រ។ បើទោះបីជាសម្រាយបញ្ជាក់ខ្លះរបស់អយល័រ មិនត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយវិធីគណិតទំនើបស្មុគស្មាញក៏ដោយ[២៥] ក៏គំនិតរបស់អយល័របានជួយធ្វើឱ្យមានការរីកចម្រើនដល់ផ្នែកនេះជាខ្លាំង។ ភាពល្បីល្បាញរបស់អយល័រនៅក្នុងគណិតវិភាគគឺការបានប្រើយ៉ាងញឹកញាប់និងបានអភិវឌ្ឍស៊េរីស្វ័យគុណគឺការបំបែកអនុគមន៍មួយជាតួជាច្រើនមិនកំណត់បូកចូលគ្នា ដូចជា
ជាពិសេសនោះ អយល័របានស្រាយបញ្ជាក់តាមវិធីផ្ទាល់នូវការបំបែកជាស៊េរីស្វ័យគុណនៃ e និងអនុគមន៍តង់សង់ច្រាស។ (ការស្រាយបញ្ជាក់តាមវិធីមិនផ្ទាល់តាមរយៈវិធីស៊េរីស្វ័យគុណច្រាស ត្រូវបានធ្វើឡើងជាដំបូងដោយញូតុននិងឡាយប៍នីត(Leibniz) ក្នុងរវាងឆ្នាំ១៦៧០ និង ១៦៨០។) គាត់បានប្រើស៊េរីស្វ័យគុណដើម្បីដោះស្រាយចំណោទបាហ្សល (Bazel) ដ៏ល្បីល្បាញក្នុងឆ្នាំ១៧៣៥ (ហើយគាត់បានផ្ដល់អំណះអំណាងបន្ថែមកាន់តែច្បាស់លាស់ជាងមុននៅឆ្នាំ១៧៤១):[២៥]
អយល័របានណែនាំការប្រើប្រាស់អនុគមន៍អ៊ិចស្ប៉ូណង់ស្យែល និងលោការីតនៅក្នុងបំណកស្រាយបែបវិភាគ។ គាត់បានរកឃើញវិធីសរសេរអនុគមន៍លោការីតដោយប្រើស៊េរីស្វ័យគុណ ហើយគាត់បានកំណត់ប្រកបដោយជោគជ័យនូវលោការីតនៃចំនួនអវិជ្ជមាននិងកុំផ្លិច ដូច្នេះហើយបានពង្រីកដែនកំណត់ប្រើប្រាស់នៃលោការីតក្នុងគណិតវិទ្យា។[២៣] គាត់ក៏បានកំណត់នូវអនុគមន៍អ៊ិចស្ប៉ូណង់ស្យែលសម្រាប់ចំនួនកុំផ្លិចផងដែរ និងបានរកឃើញទំនាក់ទំនងនៃអនុគមន៍អ៊ិចស្ប៉ូណង់ស្យែលជាមួយនឹងអនុគមន៍ត្រីកោណមាត្រ។ សម្រាប់ចំនួនពិតφមួយ រូបមន្តអយល័រចែងថា អនុគមន៍អ៊ិចស្ប៉ូណង់ស្យែលកុំផ្លិចផ្ទៀងផ្ទាត់
ករណីពិសេសនៃរូបមន្តខាងលើត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាឯកលក្ខណភាពអយល័រ
ដែលលោករីឆាតហ្វេយម៉ាន(Richard Feynman) បានហៅថារូបមន្តដ៏ពិសេសបំផុតក្នុងគណិតវិទ្យា ព្រោះក្នុងរូបមន្តនេះគេប្រើតែសញ្ញាបូក សញ្ញាគុណ អ៊ិចស្ប៉ូណង់ស្យែល និងសមភាពតែម្ដងគត់ ហើយប្រើតែម្ដងគត់នូវមេគុណ 0, 1, e, i និង n ។[២៦] ក្នុងឆ្នាំ១៩៨៨ អ្នកអានរបស់ ទស្សនាវដ្ដី Mathematical Intelligencer បានបោះឆ្នោតរូបមន្តជារូបមន្តគណិតវិទ្យាស្អាតបំផុតជានិរន្តរ៍។ [២៧] ជាសរុប អយល័រជាម្ចាស់នៃរូបមន្តចំនួនបីក្នុងចំណោមរូបមន្តគណិតវិទ្យាទាំងប្រាំលើគេនៅក្នុងការបោះឆ្នោតនោះ។ [២៧]
រូបមន្តដឺម័រ ជាវិបាកផ្ទាល់នៃ រូបមន្តអយល័រ។
ជាបន្ថែម អយល័របានបង្កើតទ្រឹស្ដី អនុគមន៍មិនពីជគណិត (transcendental function) លំដាប់ខ្ពស់ ដោយបង្កើតអនុគមន៍ហ្កាម៉ា និងបានបង្កើតវិធីថ្មីដើម្បីដោះស្រាយសមីការដឺក្រេទីបួន។ គាត់ក៏បានរកឃើញវិធីដើម្បីគណនាអាំងតេក្រាលមានលីមីតកុំផ្លិចផងដែរ ដែលបានជំនួយដល់ការអភិវឌ្ឍនៃការវិភាគកុំផ្លិចទំនើប និងបានបង្កើតគណិតគណនានៃអថេរ ក្នុងនោះមានសមីការអយល័រ-ឡាក្រង់ដ៏ល្បីល្បាញ។
អយល័រក៏ជាអ្នកផ្ដើមគំនិតប្រើប្រាស់វិធីវិភាគដើម្បីដោះស្រាយចំណោទទ្រឹស្ដីនព្វន្តផងដែរ។ ក្នុងការងារនោះ គាត់បានបង្រួបបង្រួមមែកធាងគណិតពីរដែលបែកពីគ្នា ហើយបានបង្កើតវិស័យស្រាវជ្រាវថ្មីមួយគឺ ទ្រឹស្ដីនព្វន្តវិភាគ។ ក្នុងវិស័យថ្មីនៃគណិតវិទ្យានេះ អយល័របានបង្កើតទ្រឹស្ដីនៃស៊េរីអ៊ីពែរធរណីមាត្រ, ស៊េរី-q, អនុគមន៍ត្រីកោណមាត្រអ៊ីពែរបូលិច និងទ្រឹស្ដីវិភាគនៃប្រភាគជាប់ទូទៅ។ ឧទាហរណ៍ គាត់បានស្រាយបញ្ជាក់ពីភាពមិនកំណត់នៃចំនួនបឋម ដោយប្រើភាពរីកនៃ ស៊េរីអាម៉ូនិច ហើយគាត់បានប្រើប្រាស់វិធីវិភាគដើម្បីស្វែងយល់ពីរបាយនៃចំនួនបឋម។ ស្នាដៃអយល័រក្នុងវិស័យនេះបានធ្វើឱ្យរីកចម្រើនដល់ទ្រឹស្ដីបទនៃចំនួនបឋម។ [២៨]
ទ្រឹស្ដីនព្វន្ត
ចំណាប់អារម្មណ៍របស់អយល័រលើទ្រឹស្តីនៃចំនួនអាចបណ្ដាលមកពីឥទ្ធិពលរបស់ Christian Goldbach ដែលជាមិត្តភក្ដិនៅបណ្ឌិត្យសភាសាំងភីធ័រស្ប៊័ក៌។ ការងារដំបូងៗភាគច្រើនរបស់អយល័រលើទ្រឹស្ដីនព្វន្ត មានគោលការណ៍ផ្អែកលើទ្រឹស្តីនានារបស់ព្យែរដឺភែម៉ា។ អយល័របានអភិវឌ្ឍគំនិតខ្លះរបស់ភែម៉ា ហើយបានបកស្រាយរកកំហុសក្នុងការទស្សន៍ទាយ(conjecture) ខ្លះៗរបស់ភែម៉ា។
អយល័របានភ្ជាប់លក្ខណៈនៃរបាយចំនួនបឋមទៅនឹងគណិតវិភាគ។ គាត់បានបង្ហាញថា ផលបូកនៃចម្រាសរបស់ចំនួនបឋមជាស៊េរីរីក។ ក្នុងការបកស្រាយនោះ គាត់បានរកឃើញពីការទាក់ទងគ្នារវាងអនុគមន៍ហ្សែតារីម៉ាន់ និងចំនួនបឋម, ទំនាក់ទំនងនេះគេបានដាក់ឈ្មោះថារូបមន្តផលគុណអយល័រសម្រាប់អនុគមន៍ហ្សែតារីម៉ាន់។
អយល័របានស្រាយបញ្ជាក់ឯកលក្ខណភាពញូតុន, កូនទ្រឹស្ដីបទភែម៉ា, ទ្រឹស្ដីបទភែម៉ានៃផលបូកចំនួនការេពីរ ហើយគាត់បានផ្ដល់វិភាគទានយ៉ាងសម្បើមដល់ទ្រឹស្ដីបទការេបួនរបស់ឡាក្រង់។ គាត់ក៏បានបង្កើតអនុគមន៍តូស្ហិន ដែលស្មើនឹងចំនួននៃចំនួនគត់វិជ្ជមានដែលតូចជាងឬស្មើចំនួនគត់ ហើយដែលបឋមនឹង ។ ដោយប្រើលក្ខណៈនេះ គាត់បានធ្វើសាមញ្ញភាវូបនីយកម្មកូនទ្រឹស្តីបទភែម៉ា ឱ្យក្លាយជាទ្រឹស្ដីបទថ្មីដែលហៅថាទ្រឹស្ដីបទអយល័រ។ គាត់ក៏ផ្ដល់វិភាគទានយ៉ាងសម្បើមផងដែរដល់ទ្រឹស្ដីបទនៃសម្បុណ្ណលេខ (perfect number) ដែលទ្រឹស្ដីនៃចំនួននេះបានធ្វើឱ្យគណិតវិទូចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំងតាំងពីសម័យអឺគ្លីដមក។ អយល័របានអភិវឌ្ឍទ្រឹស្ដីនៃចំនួនបឋម ហើយបានធ្វើការស្មានទុកនូវទ្រឹស្ដីនៃភាពច្រាសកាដ្រាទិច។ គោលការណ៍ទាំងពីរនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកជាទ្រឹស្ដីបទគ្រឹះនៃទ្រឹស្ដីនព្វន្ត ហើយគំនិតរបស់អយល័របានបើកជាផ្លូវសម្រាប់ការងាររបស់ខាលហ្វ្រ៊ីឌ្រិចគ្ហោស។ [២៩]
នៅឆ្នាំ១៧៧២ អយល័របានបង្ហាញថា ជាចំនួនបឋមមែរសែន។ ចំនួនបឋមនេះនៅតែជាចំនួនបឋមធំបំផុតដែលគេស្គាល់រហូតដល់ឆ្នាំ១៨៦៧។[៣០]
ទ្រឹស្ដីបទក្រាប
ក្នុងឆ្នាំ១៧៣៦ អយល័របានដោះស្រាយចំណោទមួយដែលគេស្គាល់ថាស្ពានទាំងប្រាំពីរនៃឃើនិច្សប៊ែក៌។[៣១] ក្រុងឃើនិច្សប៊ែក៌ នៃរាជាណាចក្រប្រយសិន បានតាំងនៅមាត់ទន្លព្រីគឹល ហើយមានកោះធំៗពីរ ដែលតភ្ជាប់គ្នានឹងដីគោកដោយស្ពានចំនួន៧។ ចំណោទនោះគឺថាតើគេអាចដើរកាត់ស្ពាននីមួយៗគ្រប់ស្ពាន និងតែម្ដងគត់ ហើយដើរមកដល់កន្លែងដើមវិញបានដែរឬទេ?។ អយល័របានរកឃើញថា គេមិនអាចធ្វើដូច្នេះបានទេ៖ ក្នុងករណីនេះ គេមិនអាចរកបាននូវ សៀគ្វីអយល័របានឡើយ។ ដំណោះស្រាយនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាទ្រឹស្ដីក្រាបដំបូងគេ ហើយជាពិសេសជាទ្រឹស្ដីទីមួយនៃទ្រឹស្ដីក្រាបប្លង់ ។[៣១]
អយល័របានរកឃើញរូបមន្ត៖ ដែលភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងចំនួនកំពូល, ជ្រុង និងមុខរបស់ពហុមុខប៉ោង,[៣២] ហើយរូបមន្តនេះកែសម្រួលមកសម្រាប់ប្រើក្នុងក្រាបប្លង់បានដែរ។ ចំនួនថេរនៅក្នុងរូបមន្តនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាលក្ខណៈអយល័រសម្រាប់ក្រាប(ឬវត្ថុគណិតផ្សេងទៀត), ហើយជាប់ទាក់ទងទៅនឹងgenus នៃវត្ថុ។[៣៣] ការសិក្សានិងការធ្វើឱ្យរូបមន្តនេះកាន់តែទូលំទូលាយជាងមុន ជាពិសេសដោយលោក Cauchy[៣៤] និង L'Huillier,[៣៥] គឺជាប្រភពនៃតូប៉ូឡូស៊ី។
គណិតវិទ្យាអនុវត្តន៍
ជោគជ័យដ៏សម្បើមបំផុតខ្លះរបស់អយល័រគឺភាពជោគជ័យក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងពិភពលោកជាក់ស្ដែងតាមវិភាគ និងការអធិប្បាយទៅលើការអនុវត្តជាលេខនៃចំនួន Bernoulli, ស៊េរី Fourier, ដ្យាក្រាមវ៉ែន (Venn), ចំនួនអយល័រ, ថេរ , ប្រភាគជាប់ និងអាំងតេក្រាល។ គាត់បានធ្វើអាំងតេក្រាលសមីការឌីផេរ៉ង់ស្យែល Leibniz ដោយប្រើវិធីភ្លុចស្យុងរបស់ញូតុន និងបានបង្កើតវិធីងាយស្រួលប្រើដែលគេអាចយកទៅប្រើក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហារូបវិទ្យា។ គាត់បានធ្វើឱ្យរីកចម្រើនផ្នែកគណនាតម្លៃប្រហែលនៃអាំងតេក្រាល ដោយបង្កើតវិធីប្រហែលដែលគេស្គាល់សព្វថ្ងៃនេះថាជាវិធីតម្លៃប្រហែលអយល័រ។ វិធីតម្លៃប្រហែលដែលល្បីបំផុតគឺ វិធីអយល័រ និង រូបមន្តអយល័រ-ម៉ាក់ឡូរ៉ាំង។ គាត់បានជួយសម្រួលដល់ការប្រើប្រាស់សមីការឌីផេរ៉ង់ស្យែល ជាពិសេសបានបង្កើត ថេរអយល័រ-ម៉ាសឈែរ៉ូនី ៖
ការបង្កើតដ៏ចម្លែកមួយរបស់អយល័រគឺអនុវត្តគណិតវិទ្យាក្នុងតន្ត្រី។ ក្នុងឆ្នាំ១៧៣៩ គាត់បានសរសេរ Tentamen novae theoriae musicae, ដោយសង្ឃឹមថានឹងអាចបញ្ចូលទ្រឹស្តីតន្ត្រីទៅក្នុងផ្នែកមួយនៃគណិតវិទ្យា។ ការងាររបស់គាត់មួយនេះមិនបានទទួលនូវការចាប់អារម្មណ៍ឱ្យបានទូលំទូលាយនោះទេ ហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកថាគណិតវិទ្យាពេកសម្រាប់តន្ត្រីករ និងពោរពេញដោយតន្ត្រីពេកសម្រាប់គណិតវិទូ។[៣៦]
រូបវិទ្យានិងតារាវិទ្យា
អយល័របានជួយអភិវឌ្ឍសមីការធ្នឹមអយល័រ–ប៊ែរនូលី, ដែលបានក្លាយជារបកគំហើញដ៏សម្បើមមួយស្រាប់វិស័យវិស្វកម្ម។ ក្រៅពីបានអនុវត្តឧបករណ៍វិភាគរបស់គាត់ប្រកបដោយជោគជ័យក្នុង មេកានិចក្លាស្ស៊ិច, អយល័របានអនុវត្តតិចនិចទាំងនេះទៅក្នុងបញ្ហាតារាវិទ្យាថែមទៀត។ ការងាររបស់គាត់លើផ្នែកតារាវិទូត្រូវបានទទួលស្គាល់ស្វាគមន៍ដោយរង្វាន់ដ៏ច្រើនផ្សេងគ្នាពីបណ្ឌិត្យសភាក្រុងប៉ារីស។ ស្នាដៃរបស់គាត់រួមមានការកំណត់ប្រកបសុក្រឹតភាពខ្ពស់បំផុតនូវគន្លងរបស់ផ្កាយដុះកន្ទុយនិងភពផ្សេងទៀត, ការយល់ដឹងពីលក្ខណៈនៃផ្កាយដុះកន្ទុយ, និងគណនាប៉ារ៉ាឡ័ក្ស របស់ព្រះអាទិត្យ។ ការគណនារបស់គាត់ក៏បានជួយដល់ការបង្កើត តារាងរយៈបណ្ដោយដែលសុក្រឹតជាងមុនផងដែរ។[៣៧]
ជាងនេះទៅទៀត អយល័របានផ្ដល់វិភាគទានយ៉ាងសំខាន់ក្នុងវិស័យ អុបទិច។ គាត់បានបដិសេធទ្រឹស្ដីអង្គតូចនៃពន្លឺរបស់ញូតុន ក្នុងស្នាដៃ Opticks ដែលទ្រឹស្ដីនោះត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយជាយូរមកហើយ។ ភែបភ័រឆ្នាំ១៧៤០របស់គាត់ស្ដីពីអុបទិចបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ទ្រឹស្ដីរលកនៃពន្លឺរបស់Christian Huygens នឹងក្លាយទស្សនៈថ្មីដែលគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅទៅថ្ងៃមុខ ហើយទ្រឹស្តីនេះត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅរហូតមកដល់សម័យបង្កើតទ្រឹស្ដីបទកង់តូមនៃពន្លឺ។[៣៨]
តក្កវិទ្យា
គាត់ក៏ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ផងដែរថាបានប្រើប្រាស់ខ្សែកោងបិទជិត ដើម្បីបកស្រាយអំណះអំណាងតក្កវិទ្យាបែបស៊ីឡូស៊ីក។ ដ្យាក្រាមទាំងនេះក្រោយមកត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា ដ្យាក្រាមអយល័រ។[៣៩]
Remove ads
ឯកសារយោង
តំណភ្ជាប់ខាងក្រៅ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads