វិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា

វិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា ( Vietnamese: Biến cố Phật giáo ) គឺជាអំឡុងពេលនៃភាពតានតឹងផ្នែកនយោបាយនិងសាសនានៅវៀតណាមខាងត្បូង ចន្លោះខែឧសភា និងវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣ ដែលត្រូវបានកំណត់ដោយការគាបសង្កត់ជាបន្តបន្ទាប់ដោយរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមខាងត្បូង និងយុទ្ធនាការនៃការតស៊ូស៊ីវិល ដែលដឹកនាំភាគច្រើនដោយព្រះសង្ឃពុទ្ធសាសនា ។ ^[១]

 

ការដុតព្រះកាយរបស់ព្រះសង្ឃវៀតណាមមួយអង្គ ដែលកើតឡើង នៅពេលមានវិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា

វិបត្តិនេះត្រូវបានបង្កឡើងដោយការបាញ់ប្រហារលើជនស៊ីវិលគ្មានអាវុធចំនួនប្រាំបួននាក់ កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា នៅកណ្តាលទីក្រុងហ្វេ ដែលកំពុងតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការហាមឃាត់ទង់ព្រះពុទ្ធសាសនា ។ វិបត្តិបានបញ្ចប់ដោយរដ្ឋប្រហារនៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣ ដោយកងទ័ពនៃសាធារណៈរដ្ឋវៀតណាម (ARVN) និងការ ចាប់ខ្លួន និងធ្វើឃាតប្រធានាធិបតី ង៉ូ ឌិញឌៀម នៅថ្ងៃទី ២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៣។

កំណត់ចំណាំ