សិខរ

សិខរ ឬ សិខរៈ (Shikhara; Śikhara) សំដៅទៅលើប៉មខ្ពស់នៅក្នុង ប្រាសាទព្រាហ្មណ៍ ឥណ្ឌាខាងជើង។ ហើយជួនកាលត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុង សាសនាជេន។ សិខរ ក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ សំដៅទៅលើសំណង់ដ៏ខ្ពស់មួយនៅពីលើផ្នែកខាងក្នុងនៃប្រាសាទមួយដែលមានឈ្មោះថា គភ៌គ្រឹះ ដែលជាទីកន្លែងដែលអាទិទេពហិណ្ឌូនៃប្រាសាទនោះស្ថិតនៅខ្ពស់បំផុតនៃព្រះវិហារព្រាហ្មណ៍ឥណ្ឌាខាងជើង។ នេះ​ខុស​ពី​រចនាបថ​ឥណ្ឌា​ខាង​ត្បូង ដែល​ប៉ម​ច្រក​ចូល " គោបុរៈ " ត្រូវ​បាន​គេ​ពេញ​ចិត្ត​សង់​ឱ្យ​ខ្ពស់​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន ^{[១] [២]} សិខរ មក​ពី ​ភាសា​សំស្ក្រឹត ​មាន​ន័យ​ថា "កំពូល​ភ្នំ" ។

"សិខរ" គឺជារចនាសម្ព័ន្ធដែលមិនត្រូវបានលាបពណ៌លឿង។ ផ្នែកខាងឆ្វេងនៃរូបភាព

នៅប្រទេសឥណ្ឌាខាងត្បូង រចនាសម្ព័នដែលអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងសិខរ គឺជា រាជវាំង នៅ ប្រទេសឥណ្ឌា ពាក្យ "សិខរ" ត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅលើរចនាសម្ព័ន្ធដំបូលដែលគ្របដណ្ដប់ និងតុបតែងប្រាសាទ។