ហ៊ូ ជីនតាវ

ហ៊ូ ជីនតាវ^{[ស ១]} (កើតថ្ងៃទី២១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៤២) គឺជាអ្នកនយោបាយចិនមួយរូប ដែលបានបម្រើការជាអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តចិនពីឆ្នាំ២០០២ ដល់ឆ្នាំ២០១២ ជាប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនពីឆ្នាំ២០០៣ ដល់ឆ្នាំ២០១៣ និងជាប្រធានគណៈកម្មការយោធាកណ្ដាលពីឆ្នាំ២០០៤ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១២។ លោកគឺជាសមាជិកនៃគណៈកម្មាធិការអចិន្ត្រៃយ៍ការិយាល័យនយោបាយបក្ស ដែលជាស្ថាប័នកំពូលសម្រាប់ធ្វើការសម្រេចនៃប្រទេសចិនពីឆ្នាំ១៩៩២ ដល់ឆ្នាំ២០១២ ។ លោក ហ៊ូ ជីនតាវ គឺជាមេដឹកនាំកំពូលរបស់ប្រទេសចិនពីឆ្នាំ២០០២ ដល់ឆ្នាំ២០១២។^{[ស ២]}

ហ៊ូ ជីនតាវ
胡锦涛
អគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តចិន
ក្នុងការិយាល័យ ១៥ វិច្ឆិកា ២០០២ – ១៩ តុលា ១៩៩២
មុន	ជាំង ហ្សឺមីន
បន្ទាប់	ស៊ី ជីនពីង
ប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន
ក្នុងការិយាល័យ ១៥ មីនា ២០០៣ – ១៤ មីនា ២០១៣
ប្រធានរដ្ឋាភិបាល	វិន ចាបាវ
អនុប្រធាន	សឹង ឈីងហុង ស៊ី ជីនពីង
មុន	ជាំង ហ្សឺមីន
បន្ទាប់	ស៊ី ជីនពីង
ប្រធានគណៈកម្មការយោធាកណ្ដាល
ក្នុងការិយាល័យ គណៈកម្មការរដ្ឋ៖ ១៣ មីនា ២០០៥ – ១៤ មីនា ២០១៣ គណៈកម្មការបក្ស៖ ១៩ កញ្ញា ២០០៤ – ១៥ វិច្ឆិកា ២០១២
រង	ស៊ី ជីនពីង គ័រ បូហ្សុង ស៊ូ កៃហូ កាវ ហ្កាំងឈួន
មុន	ជាំង ហ្សឺមីន
បន្ទាប់	ស៊ី ជីនពីង
លេខាទីមួយនៃលេខាធិការដ្ឋានបក្សកុម្មុយនីស្តចិន
ក្នុងការិយាល័យ ១៩ តុលា ១៩៩២ – ១៥ វិច្ឆិកា ២០០២
អគ្គលេខាធិការ	ជាំង ហ្សឺមីន
មុន	ចាវ ស៊ី
បន្ទាប់	សឹង ឈីងហុង
អនុប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន
ក្នុងការិយាល័យ ១៥ មីនា ១៩៩៨ – ១៥ មីនា ២០០៣
ប្រធានាធិបតី	ជាំង ហ្សឺមីន
មុន	រ៉ុង យីរ៉េន
បន្ទាប់	សឹង ឈីងហុង
អនុប្រធានគណៈកម្មការយោធាកណ្ដាល
ក្នុងការិយាល័យ គណៈកម្មការរដ្ឋ៖ ៣១ តុលា ១៩៩៩ – ១៣ មីនា ២០០៥ គណៈកម្មការបក្ស៖ ២២ កញ្ញា ១៩៩៩ – ១៩ កញ្ញា ២០០៤
ប្រធាន	ជាំង ហ្សឺមីន
លេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តទីបេ
ក្នុងការិយាល័យ ១ ធ្នូ ១៩៨៨ – ១ ធ្នូ ១៩៩២
អគ្គលេខាធិការ	ចាវ ហ្សឺយ៉ាង ជាំង ហ្សឺមីន
មុន	វូ ជីងហ័រ
បន្ទាប់	ឆិន គ្វៃយាន
លេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្តគ្វីចូវ
ក្នុងការិយាល័យ ៨ កក្កដា ១៩៨៥ – ១ ធ្នូ ១៩៨៨
អគ្គលេខាធិការ	ហ៊ូ យ៉ាវបាង ចាវ ហ្សឺយ៉ាង
មុន	ជូ ហូហ្សឺ
បន្ទាប់	លីវ ចឹងវៃ
លេខាទីមួយនៃ សម្ព័ន្ធយុវជនកុម្មុយនីស្តចិន
ក្នុងការិយាល័យ ១៤ ធ្នូ ១៩៨៤ – ៨ កក្កដា ១៩៨៥
អគ្គលេខាធិការ	ហ៊ូ យ៉ាវបាង
មុន	វ៉ាង ចាវគ័រ
បន្ទាប់	សុង ដឺហ្វូ
ព័ត៌មានលម្អិតផ្ទាល់ខ្លួន
កើត	(1942-12-21) 21 ធ្នូ 1942 (អាយុ 82) តៃចូវ, ជាំងស៊ូ, ចិនក្រោមការត្រួតត្រាជប៉ុន
គណបក្ស​នយោបាយ	គណបក្សកុម្មុយនីស្តចិន
ពន្ធភាព	លីវ យ៉ុងឈីង
កូន	ហ៊ូ ហៃហ្វឹង ហ៊ូ ហៃឈីង
លំនៅដ្ឋាន	ចុងណានហៃ (មុន)
សាលាមាតា	សាកលវិទ្យាល័យឈីងហ័រ (BS)
វិជ្ជាជីវៈ	វិស្វករធារាសាស្ត្រ
សមាជិកភាពស្ថាប័នកណ្ដាល ១៩៩២–២០១២៖ គណៈកម្មាធិការអចិន្ត្រៃយ៍នៃការិយាល័យនយោបាយទី១៤, ទី១៥, ទី១៦, ទី១៧ ១៩៩២–២០០២៖ លេខាធិការ (ឋានៈទីមួយ), ទី១៤, ទី១៥, លេខាធិការដ្ឋានកណ្ដាល ១៩៩២–២០១២៖ ការិយាល័យនយោបាយទី១៤, ទី១៥, ទី១៦, ទី១៧ ១៩៨៥–២០១២៖ គណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមទី១២, ទី១៣, ទី១៤, ទី១៥, ទី១៦, ទី១៧ ១៩៨២–១៩៨៥៖ សមាជិកភាពចម្លាស់នៃគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមទី១២ ១៩៨៨–២០១៣៖ សមាជជាតិប្រជាជនលើកទី៧, ទី៨, ទី៩, ទី១០, ទី១១ តំណែងផ្សេងទៀតដែលបានកាន់ ១៩៩៩–២០០៥៖ អនុប្រធាន, គណៈកម្មការយោធាកណ្ដាលរដ្ឋ ១៩៩៩–២០០៤៖ អនុប្រធាន, គណៈកម្មការយោធាកណ្ដាលបក្ស ១៩៩៨–២០០៣៖ អនុប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ១៩៩៣–២០០២៖ ប្រធាន, សាលាមជ្ឈិមបក្ស ១៩៨៨–១៩៩២៖ លេខាធិការនៃគណៈកម្មាធិការបក្ស, តំបន់ស្វយ័តទីបេ ១៩៨៥–១៩៨៨៖ លេខាធិការនៃគណៈកម្មាធិការបក្ស, ខេត្តគ្វីចូវ ១៩៨៣–១៩៨៥៖ លេខាទីមួយ, សម្ព័ន្ធយុវជនកុម្មុយនីស្ត ១៩៨៣–១៩៨៥៖ ប្រធាន, សហព័ន្ធយុវជនចិនរួម មេដឹកនាំកំពូលនៃ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ← ជាំង ហ្សឺមីន ស៊ី ជីនពីង →

លោក ហ៊ូ បានឡើងកាន់អំណាចតាមរយៈបក្សកុម្មុយនិស្តចិន (CCP) ជាពិសេសក្នុងនាមជាលេខាគណៈកម្មាធិការបក្ស សម្រាប់ ខេត្តគីចូវ និង តំបន់ស្វយ័តទីបេ ជាកន្លែងដែលការគាបសង្កត់យ៉ាងឃោរឃៅចំពោះការមិនពេញចិត្តរបស់លោកបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ពីថ្នាក់ខ្ពស់បំផុត។ ^[១]  គាត់បានឡើងទៅកាន់លេខាទីមួយនៃលេខាធិការដ្ឋាន កណ្តាលបក្សកុម្មុយនិស្តចិន និង ជាអនុប្រធាន ក្រោមការដឹកនាំរបស់អគ្គលេខាធិការ CCP លោក Jiang Zemin ។ លោក Hu គឺជា មេដឹកនាំទីមួយនៃបក្សកុម្មុយនិស្ត ពីជំនាន់ក្មេងជាងអ្នកដែលចូលរួមក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិល និងការបង្កើតសាធារណរដ្ឋ។ អ្នកឧបត្ថម្ភដ៏មានឥទ្ធិពលពីមនុស្សជំនាន់មុនបានលើកកម្ពស់ការកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សរបស់គាត់ រួមមាន Song Ping, Hu Yaobang, Deng Xiaoping និង Jiang Zemin។ ^[១] 

ក្នុងអំឡុងពេលកាន់តំណែងនេះ លោក Hu បានណែនាំឡើងវិញនូវការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋនៅក្នុងវិស័យមួយចំនួននៃសេដ្ឋកិច្ចដែលត្រូវបានបន្ធូរបន្ថយដោយរដ្ឋបាលមុន និងមានលក្ខណៈអភិរក្សនិយមជាមួយនឹងកំណែទម្រង់នយោបាយ។ រួមជាមួយនឹងសហសេវិក នាយករដ្ឋមន្ត្រីចិន លោក Wen Jiabao លោក Hu បានធ្វើជាអធិបតីក្នុងរយៈពេលជិតមួយទសវត្សរ៍នៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចជាប់លាប់ និងការអភិវឌ្ឍន៍ដែលពង្រឹងប្រទេសចិនជា មហាអំណាចពិភពលោក ។ លោក​បាន​ស្វែង​រក​ការ​លើក​កម្ពស់​សមភាព​សេដ្ឋកិច្ច​សង្គម​ក្នុង​ស្រុក​តាម​រយៈ ​ទស្សនវិស័យ​វិទ្យាសាស្ត្រ​លើ​ការ​អភិវឌ្ឍ ​ដែល​មាន​គោល​បំណង​កសាង " សង្គម​និយម​ដែល​មាន​សុខដុមរមនា " ដែល​រីក​ចម្រើន និង​គ្មាន​ជម្លោះ​សង្គម។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់គាត់ អាជ្ញាធរក៏បានបង្រ្កាបការរំខានសង្គម ការតវ៉ារបស់ជនជាតិភាគតិច និងក្រុមអ្នកប្រឆាំង ដែលនាំឱ្យមានព្រឹត្តិការណ៍ចម្រូងចម្រាសជាច្រើនដូចជា ភាពចលាចលនៅទីបេ និងការអនុម័ត ច្បាប់ប្រឆាំងអបគមន៍ ។ នៅក្នុងគោលនយោបាយការបរទេស លោក Hu បានតស៊ូមតិសម្រាប់ " ការអភិវឌ្ឍន៍ដោយសន្តិវិធីរបស់ប្រទេសចិន " ដោយបន្ត អំណាចទន់ នៅក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ និងវិធីសាស្រ្តសាជីវកម្មចំពោះផ្នែកការទូត។ ពេញមួយអាណត្តិរបស់លោក ហ៊ូ ឥទ្ធិពលរបស់ចិននៅអាហ្វ្រិក អាមេរិកឡាទីន និងតំបន់កំពុងអភិវឌ្ឍន៍ផ្សេងទៀតបានកើនឡើង។

ហ៊ូ មានរបៀបដឹកនាំតិចតួច និងបម្រុងទុក អាណត្តិរបស់គាត់ត្រូវបានកំណត់ដោយការដឹកនាំសមូហភាព និងការគ្រប់គ្រងផ្អែកលើការយល់ស្រប។ ចរិត​ទាំងនេះ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​លោក Hu ក្លាយ​ជា​តួអង្គ​ដ៏​គួរ​ឱ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ក្នុង​ក្រសែភ្នែក​សាធារណៈ។ រដ្ឋបាលរបស់គាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ថាផ្តោតសំខាន់លើសមត្ថភាព បច្ចេកវិទ្យា ជាងបុគ្គល។ ^[២] នៅចុងបញ្ចប់នៃអាណត្តិរបស់គាត់ លោក Hu បានទទួលការសរសើរចំពោះការចូលនិវត្តន៍ដោយស្ម័គ្រចិត្តពីគ្រប់មុខតំណែង។ គាត់ត្រូវបានស្នងតំណែងដោយ ស៊ី ជីនពីង ។

កំណត់សម្គាល់

1. ចិនសម័យ: 胡锦涛; ភិងអ៊ិង: Hú Jǐntāo
2. "មេដឹកនាំកំពូល"គឺមិនមែនជាឈ្មោះផ្លូវការរបស់តំណែងនេះទេ តែវាគឺជាពាក្យដែលប្រើម្តងម្កាលដោយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងវិជ្ជាករដើម្បីសម្ដៅទៅលើមេដឹកនាំនយោបាយកំពូលរបស់ប្រទេសចិន។ មតិរួមអំពី​ពេល​ដែល​លោកហ៊ូបាន​ក្លាយ​ជា​មេដឹកនាំ​កំពូល ឬ​ពេល​ដែល​អាណត្តិ​របស់​លោក​​បាន​បញ្ចប់គឺនូវមិនទាន់មានការយល់ស្របទាំងស្រុងដោយអ្នកជំនាញនោះទេ។ លោកហ៊ូបានក្លាយជាអគ្គលេខាធិការបក្សកុម្មុយនីស្ត ដែលជាតំណែងដឹកនាំកំពូលនៃបក្សកុម្មុយនីស្តចិនក្នុងឆ្នាំ២០១២ ហើយបានកាន់តំណែងការិយាល័យកំពូលនៃបក្សសំខាន់ៗចំនួនបីស្របគ្នាទាំងរដ្ឋនិងយោធា (ពោលគឺ អគ្គលេខាធិការបក្ស ប្រធានាធិបតី និងប្រធានគណៈកម្មការយោធា) នៅឆ្នាំ២០០៤ ហើយ​បានប្រគល់តំណែង​ទាំង​បី​ទៅ​អ្នក​ស្នង​​របស់​គាត់ក្នុងឆ្នាំ២០១៣។