អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ

អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ឬក៏ជា អក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ មានដើមកំណើតពីបុរាណកាលយូលង់ណាស់មកហើយ អក្សរសាស្រ្តគឺជាមែកធាងនៃវប្បធម៌ មិនមានចរិកដូចគ្នាទាំងអស់ទេ អក្សរសាស្ត្រខ្មែរគឺជាប់នឹងសង្គម អក្សរ ត្រូវប្រែប្រួល ទៅតាមការវិវត្តន៍សង្គមនៃមនុស្សជាដាច់ខាត។ អក្សរសាស្រ្តខ្មែរបានបង្វិលប្រជាជនឲអណ្តែតអណ្តូងយល់ឃើញ ដែលផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងវប្បធម៌និងអរិយធម៌ខ្មែរនៅក្នុងសង្គមខ្មែរនីមួយៗតាមសម័យកាលរស់នៅ។ ហើយជាផ្នែករងនៃ សិល្បៈ ដែលពណ៌នាមនុស្ស និងសង្គមយ៉ាងពិតប្រាកដ ដោយបង្កើតអត្ថន័យថ្មី ដោយប្រើ ភាសា ជាសម្ភារៈសម្រាប់ការបញ្ចេញមតិសិល្បៈរបស់ខ្លួន។ គេអាចសម្លឹងមើលឃើញថា ជីវិតមនុស្សមានសោភ័ណភាពតាមរយៈភាសានៃមនុស្សនឹងការកត់ត្រា នាពេលបច្ចុប្បន្នអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរចែកចេញជាពីរប្រភទគឺ៖

• អក្សរសិល្ប៍​ទទួលឥទ្ធិពលសាសនាដែល​សរសេរ​ភាគច្រើន​ដាក់​នៅឯក្នុងចំពោះរាជវាំង ឬ ​វត្ត​អារាម​ពុទ្ធសាសនា ។ រឿង រាមកេរ្តិ៍ ,មហាភារតៈ, តេមិយ,ព្រះវេស្សន្តរ...។
• អក្សរសិល្ប៍និយាយដោយផ្ទាល់មាត់ ដែលផ្អែកលើ រឿងព្រេងក្នុងស្រុក។ ដូចជា រឿងធនញ្ជ័យ...។

ទិដ្ឋភាពនៃមហាភារតក្នុងចម្លាក់ថ្មប្រាសាទអង្គរវត្ត ÷ ពួកអសុរៈពីរនាក់បងប្អូន ប្រយុទ្ធគ្នាដណ្តើមយកនាងអប្សរា។ រឿងព្រេងខ្មែរបុរាណមួយចំនួនត្រូវបានជះឥទ្ធិពលដោយព្រហ្មញ្ញសាសនា។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ