ಸೌರವ್ಯೂಹದ ರಚನೆ ಮತ್ತು ವಿಕಾಸ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ಸೌರವ್ಯೂಹದ ರಚನೆ ಮತ್ತು ವಿಕಾಸವು 4.568 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆರಂಭವಾಯಿತೆಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಬೃಹತ್ ಆಣ್ವಿಕ ಮೋಡದ ಸಣ್ಣ ಭಾಗವು ಗುರುತ್ವದಿಂದ ಕುಸಿತವುಂಟಾಗಿ ಸೌರವ್ಯೂಹ ರಚನೆಯಾಯಿತು.[1]
ಕುಸಿತಗೊಂಡ ಬಹುತೇಕ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹವಾಗಿ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿತು. ಉಳಿದವು ಪ್ರೋಟೊಪ್ಲ್ಯಾನೆಟರಿ ಡಿಸ್ಕ್(ನಕ್ಷತ್ರವೊಂದರ ಸುತ್ತ ತಿರುಗುವ ಅನಿಲ,ದೂಳಿನ ಚಪ್ಪಟೆಯ ತಟ್ಟೆ) ಆಕಾರ ತಳೆಯಿತು. ಅದರಿಂದ ಗ್ರಹಗಳು, ಚಂದ್ರರು, ಕ್ಷುದ್ರಗ್ರಹಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಣ್ಣ ಸೌರವ್ಯೂಹದ ಕಾಯಗಳು ರಚನೆಯಾದವು.
ನೆಬ್ಯೂಲಾರ್ ಹೈಪೋಥಿಸಿಸ್(ನೀಹಾರಿಕೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತ)ಎಂದು ಹೆಸರಾದ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಅಂಗೀಕೃತವಾದ ಮಾದರಿಯನ್ನು 18ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಇಮ್ಯಾನ್ಯುಯಲ್ ಸ್ವೀಡನ್ಬರ್ಗ್ ಇಮ್ಯಾನ್ಯುಯಲ್ ಕ್ಯಾಂಟ್ ಮತ್ತು ಪಿಯರೆ ಸೈಮನ್ ಲ್ಯಾಪ್ಲೇಸ್ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು. ಇದರ ತರುವಾಯದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ, ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ, ಭೂಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಗ್ರಹವಿಜ್ಞಾನ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೆಣೆದಿದೆ. 1950ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶ ಯುಗದ ಉದಯದಿಂದ ಮತ್ತು 1990ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಸೌರಾತೀತ ಗ್ರಹಗಳ ಶೋಧನೆಯಿಂದ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗಿದೆ ಹಾಗೂ ಹೊಸ ಅವಲೋಕನಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ವಿವರಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಪರಿಷ್ಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಆರಂಭಿಕ ರಚನೆಯಾದಾಗಿನಿಂದ ಸೌರವ್ಯೂಹವು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ವಿಕಾಸಗೊಂಡಿದೆ. ಮಾತೃ ಗ್ರಹಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವ ಅನಿಲ ಮತ್ತು ಧೂಳಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ ಚಪ್ಪಟೆಯಾಕಾರದ ತಟ್ಟೆಗಳಿಂದ ಅನೇಕ ಚಂದ್ರರ ರಚನೆಯಾಯಿತು. ಇತರ ಚಂದ್ರರು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ರಚನೆಗೊಂಡಿವೆ ಹಾಗೂ ಅನಂತರ ಇವುಗಳನ್ನು ಅವುಗಳ ಗ್ರಹಗಳು ಸೆರೆಹಿಡಿದಿವೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಚಂದ್ರನಂತಹ ಇತರ ಚಂದ್ರರು ಬಹುಶಃ ದೈತ್ಯಕಾರದ ಗ್ರಹಗಳ ಡಿಕ್ಕಿಯಿಂದಾಗಿ ರಚನೆಗೊಂಡಿರಬಹುದು. ಕಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಡಿಕ್ಕಿಯು ಪ್ರಸ್ತುತ ದಿನದವರೆಗೆ ಸತತವಾಗಿ ಸಂಭವಿಸಿರಬಹುದು ಮತ್ತು ಸೌರವ್ಯೂಹದ ವಿಕಾಸಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ.
ಗ್ರಹಗಳ ಸ್ಥಾನಗಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಗೊಂಡಿದ್ದು, ಗ್ರಹಗಳು ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ.[2] ಈ ಗ್ರಹಗಳ ವಲಸೆಯನ್ನು ಸೌರವ್ಯೂಹದ ಮುಂಚಿನ ವಿಕಾಸಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.
ಸುಮಾರು 5 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನು ತಂಪಾಗಿ ತನ್ನ ಪ್ರಸಕ್ತ ವ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊರಗಡೆ ಅನೇಕ ಪಟ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ(ಕೆಂಪು ದೈತ್ಯ ನಕ್ಷತ್ರವಾಗುತ್ತದೆ) ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಹೊರ ಪದರವನ್ನು ಗ್ರಹ ನೀಹಾರಿಕೆಯಾಗಿ ಎರಚುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಶ್ವೇತ ಕುಬ್ಜತಾರೆ ಎಂದು ಹೆಸರಾದ ನಾಕ್ಷತ್ರಿಕ ಅವಶೇಷವನ್ನು ಹಿಂದೆ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ದೂರದ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ, ಹಾದುಹೋಗುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗುರುತ್ವವು ಕ್ರಮೇಣ ಸೂರ್ಯನ ಗ್ರಹಗಳ ಪರಿವಾರವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಗ್ರಹಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ, ಇತರ ಗ್ರಹಗಳು ಅಂತರತಾರಾ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಚಿಮ್ಮುತ್ತವೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಅದರ ಸುತ್ತ ಕಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಾಯಗಳು ಇರುವುದಿಲ್ಲ.[3]