bedhal

Kurmancî

Rengdêr

1. wexîm, giran, kuşinde, tirek, ziyandar
   • Anîme ser vê haletê
     Şêx go te ez bedhal kirim
     Bê hevrî û heval kirim — ()
2. nesaxlem, nexweş
   • Weqtê fitarê Hezretî Hesen xwar û qewî bedhal bûyî, xûn ji dev û kepûyan dihat. — ()}

Etîmolojî

Ji bed +‎ hal.

Werger

• Almanî: ^? → 
• Farisî:  → , ^?
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî: ^?

Ev rûpel ji aliyê botê ve hatiye çêkirin, ji kerema xwe re kontrol bike!