beraqil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
beraqil	beraqiltir	herî beraqil (merkezî) tewrî beraqil (rojavayî) beraqiltirîn (soranîzm)

beraqil

1. Tişta/ê li gor aqilî, tişta/ê ne dijî hişmendiyê, tiştê ku bikeve aqilê mirovî û mirov bişêt bawer bike.

   Hevmane: berhiş, mantiqî, lojîk

2. rasyonel, aqilane, hişane^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Bi alfabeyên din

Jê

• beraqilî
• beraqilîtî
• beraqiltî

Etîmolojî

Ji ber- +‎ aqil.

Werger

• Erebî: ^? → 
• Farisî:  → 
• Fînî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → , reasonable; logical,  → 
• Tirkî:  →