berhingar

Kurmancî

Navdêr

berhingar m yan n li gorî maneyê

1. dijmin, dijayetî, di rê ya kesekî da rawestiyan.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. Kesa/ê ku nahêle ziyan bigihe tiştekî.

   Hevmane: berrevan, parêzvan, parêzer, parêzer

   Pêşmerge berhingarên Kurdistanê ne.

   Berhingarên aştiyê tê dikoşin ku rê li domîna cengê bigirin.

Herwiha

• berhengar

Jê

• berhingarî
• berhingarîtî
• berhingartî

Etîmolojî

Ji ber, ramana wî li pêş, lê xuya ye ku hingar bêraman e..

Werger

• Erebî:
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî: (1)  → ,  → , (2)  → ,  → , ^? → 
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî:  →