emin

 Binêre herwiha: emîn û Emîn

Kurmancî

Navdêr

emin m

1. (asayîş, ewlehî, tenahî, hêminî, hêwirî) Guhartoyeke emn.

Cînav

1. (ji "ez") Binêre min.

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Îzmîr, Tirkiye)^ⓘ

Rengdêr

1. pêewle, pêbawer, xwedîbext, rasper, emîn, piştrast, eseh, dilsoz.

   ― Ew, zilamekî pêbawer e

2. ewle, ewlemend, bîste, emîn

   ― li cihekî ewle de li benda min be

3. bawer, emîn

   ― ez bawer im ku wê di nêzik de karên qenc bike