esil

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: e·sil

Navdêr

esil n

1. resenî, hîm, kok, reh, binyat, bingeh, serekanî, çavkanî, orijîn,
   tişta/ê ku tiştek jê yan lê çêbûye yan hatiye çêkirin,
   binemala yan miletê kesekî

   Ew bi eslê xwe kurd e lê asîmîle bûye û bûye tirk.

2. binemal, nifş, nijad, ejdad, kanî, jêder^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Yek e derya tu bizan qenc-i çi mewc û çi hebab
  Di esil da ko hemî av e çi av û çi cemed
  Afitabê ehediyyet di xwe da girtiye kewn — ()

Herwiha

• esl

Etîmolojî

Ji erebî ().

Jê

• eslî
• eslîtî

Werger

• Afrîkansî:  → ,  → 
• Almanî:  →  m,  →  m,  →  m
• Danmarkî:  → 
• Erebî: ^? → , ^? → , ^? → 
• Esperantoyî:  → 
• Farisî:  → ,  → 
• Ferî:  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  → 
• Frîsî:  → ,  → ,  → 
• Holendî:  → ,  → ,  → 
• Îdoyî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Îtalî:  → ,  → 
• Japonî:  →   → 
• Katalanî:  → 
• Latînî:  → 
• Mayayiya yukatekî:  → 
• Papyamentoyî:  → ,  → ,  → 
• Portugalî:  →  m,  → 
• Spanî:  →  m,  → 
• Tagalogî:  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? →