eza

Kurmancî

Navdêr

eza cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. parçeyên leşî, organ, endam

   Çav ezayê dîtinê ye.

2. endam, kesa/ê di komekê de karek yan berpirsiyariyek heye

   Ezayê rêveberiya gundê.

3. êş, kul û derd n cefa zilm û zor stem û pêkutî, eza û cefa

Ji wêjeyê

• Li Stenbolê ji layê ehlê ‘ilmê û rîcalê dewletê, bi teweccuheke mezin tête pêşwazîkirin. Di vê demê de weke ‘ezayê Darul Hikmetul Îslamiyye tête hilbijartin., — ()
• Kîjan ezayê bedena mirov biêşe, ruhê (giyana) mirov di wir de ye. Her êşek, bandoreke giran li ser giyana mirov dihêle û tevê bedena mirov zivêr dike., — ()

Herwiha

• `eza

Etîmolojî

Ji erebî (?).

Werger

parçeya leşî

• Almanî:  →  n,  →  m,  →  m,  →  m,  →  m,  →  m,  →  n,  → ,  →  m,  →  m,  →  m,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Danmarkî:  → 
• Erebî:  → ,  → ,  → 
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  → ,  → 
• Îbranî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → 
• Portugalî:  → 
• Rusî:  →  ()
• Spanî:  → ,  → 
• Swêdî:  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 
• Yûnanî:  →  ()

endamê komeke

• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 

êş, kul

• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 

Tirkî

Navdêr

1. eza, êş, kul û derd, cefa, zilm û zor, stem û pêkutî, eza û cefa