heba

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: he·ba

Rengdêr

heba

1. pûç, zayî, isref, mehf

Jê

• heba bûn (lêker)
• heba kirin (lêker)
• hebabûn (navdêr)
• hebabûyî (rengdêr)
• hebakar
• hebakarî
• hebaker
• hebakirin (navdêr)
• hebakirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî (, 「xubara ku di hewayê de difire」).

Çavkanî:

• Sevan NİŞANYAN, Heba [arşîv], nisanyansozluk.com

Werger

• Farisî:  →