hin-

Kurmancî

Pêşgir

hin-

1. pêşgirek e bi maneya ew / wê / wî

   hingê (wê gavê)
   hind (ewqas)

2. pêşgirek e bi maneya hindûr / tê / nav/ berbi

   hingaftin (hingijtin)
   hinrewtin (hinkeftin)

Embaz

1. hindûr
2. hindav
3. hingam
4. hingaftin
5. hincirandin
6. hinciqandin
7. hinav
8. hinşiqaftin
9. hingûr
10. hingil

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha farisî în (ev, vê/vî)

Werger

• Almanî:^? →