irf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: irf

Navdêr

irf n

1. edet, baw, texlîd, norm, asa, çande, kultûr,
   awayê normal yê rabûn û rûniştina mirovekê/î yan civakekê,
   şêweyê asayî yê birêvebirina karûbaran yan karûbarekî di civakekê de
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• 'irf
• urf
• 'urf

Jê

• irfan
• irfane
• irfî
• irfîtî
• irfnas
• irfnasî
• irf û edet
• irfzan
• irfzanî

Etîmolojî

Ji erebî () ji rehê (, “zanîn, nasîn”), hevreha aramî (). Ji eynî rehî: arif, Arif, Irfan, Marûf, marîfet, tarîf...

Werger

• Almanî:  → ,  →  m,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî:  →