miaf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: mi·af

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
miaf	miaftir	herî miaf (merkezî) tewrî miaf (rojavayî) miaftirîn (soranîzm)

miaf

1. Kesê ku ji erkekî hatiye azadkirin,
   kesê destûr heye ku erkek giştî bi cih neyîne.

   Hevmane: bexşandî, efûkirî

   Ew ji eskeriyê hatiye miafkirin. ― Destûr jê re hatiye dan ku eskeriyê neke.

   • Nurettin Demirtaş piştî wek serokê DTPê hate hilbijartin bo Konferansa li YEyê û hin hevdîtinan derket dervayî welat. Piştî çûna wî ya dervayî welat, di derbarê DTPê doza girtinê hat vekirin û derbarê wî bi xwe jî ji sebebê ku xwedê giravî bi raporek sexte xwe ji leşkerîyê muaf kiriye, biryara girtinê derket. — ()

Herwiha

• muaf

Jê

• miafiyet
• miafî
• miafîtî
• miaftî

Etîmolojî

Ji erebî (). Cotrehê maf.

Werger

• Farisî:  → 
• Fînî: vapautettu (jostain velvollisuudesta)
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  →