qefes

Kurmancî

Navdêr

qefes m

1. Rekeha ku ji darikên yan şifşeyên zirav hatiye çêkirin û firinde tê de tên girtin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. (mecazî) girtîgeh, girtîxane, zîndan, bendîxane, bendîtî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. perasû, parsû
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Yexma ji me can kir ko tecellayê li dil da
  Min rûhê di qalib tu yî tenha qefes im ez
  Hubba te ye min radihejînî ko binalim — ()

Herwiha

• qafes (di bin tesîra tirkî de)

Bi alfabeyên din

Bikaranîn

Lêker:

• qesef kirin

Navdêr

• qefeskirin

Rengdêr:

• qefeskirî

Etîmolojî

Ji erebî (qefeṣ: rekeh, qefes; zembîl, selik) ji aramî (qepsa: hw) ji latînî (sindoq) ji capere (zeft kirin, girtin) ji proto-hindûewropî keh₂p- (hw), hevreha yûnanî κάπτω (kapto: daqurtandin, daûrandin, daqurçandin). Ji heman rehê latînî: qase, qaset, qepsûl, kapasîte...

Jê

• bêqefes
• biqefes
• qefesker
• qefeskirî

Werger

• Almanî: ,  →  m,  →  n,  →  m,  →  n,  →  n,  →  n
• Danmarkî:  →  n
• Erebî: (), ^? → 
• Farisî:  →  (),  → ,  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  →  m
• Hindî: क़फ़स (qafas)
• Îbranî: כְּלוּב (kluv)
• Îdoyî:  → 
• Îngilîzî: cage /keyc/,  → 
• Îtalî:  →  m
• Latînî:  m
• Polonî:  →  m
• Sirboxirwatî:  →  m
• Sirboxirwatî:

  Kirîlî: кавез mê

  Latînî:  m

• Spanî:  →  m
• Tirkî:  → 
• Urdûyî: قفس (qefes)