seyr

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: seyr

Rengdêr

seyr

1. Ecêb, sosret, nedîtî, mat, xerîb, ne edetî, ne asayî, ne normal, ne adî.

   Bûyerek seyr û sosret qewimiye.

   • Min xweşik nêrî. Min çi dît! Mirovekî biçûk, gelekî seyr, li ber min bû û li min mêze dikir. — ()

Ji wêjeya klasîk

• Wajigûn dewrê numa min çerx û bayê lewleban
  Kewkeban seyra muxalif girt û têkil kir hisab
  Vêk ketin Şems û Zuhel îro di birca 'Eqrebê — ()

Herwiha

• seyir
• seyîr

Jê

• seyrî
• seyrîtî

Etîmolojî

Ji erebî (, 「nêrîn, sêr kirin」), hevreha sêr; bi maneya ku tiştê ku li xwe dide sêrkirin. Bide ber zazakî , bi heman ramanê.

Werger

• Almanî:  → ,  → 
• Erebî:  → ,
• Farisî: ^? → , ^? → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^?, ^?

Navdêr

seyr cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

seyr kirin

1. Gerîn, hatin û çûn.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. Lê nerîn, temaşe kirin, çavên xwe lê gerandin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

• seyirandin
• seyirandî
• seyirîner
• seyr bûn (lêker)
• seyr kirin (lêker)
• seyrbûn (navdêr)
• seyrker
• seyrkirin (navdêr)
• seyrkirî (rengdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî:  → 
• Îngilîzî: ^? → , ^? →