tilor

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: ti·lor

Navdêr

tilor n

1. (anatomî) ran, hêt, rihn, king, qalçe, derqûn, laqûn
   • Tilorên vê jinikê nabin nesîbê kesî... Ji ber ku ew tilorên xwe ji bo xapandinê bi kar tîne... Ser soza xwe nasekinî! — ()
2. Karê tilor bûyîn, li ser erdê bi zivirînê va rêçûyîna tiştên wek teker, çerx, gog, sîlîndîr hrw.

   Dema ku me gog dilîst, goga me tilor bû û çû li ser rê îja wesayîtek li ser ser bas bû û teqand.

Bide ber

• tilûr

Têkîldar

• gilover
• kilor
• lor

Jê

• tilor bûn (lêker)
• tilor kirin (lêker)
• tilorbûn (navdêr)
• tilorbûyî (rengdêr)
• tilorkirin (navdêr)
• tilorkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Hevreh bi soranî (), ji du, yehnî mehneya ewelîn îleh "qûn", "ran" e. Dibe ku sifîna duduyan hevreha lûle bibe.

Werger

• Farisî: ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  →