Poësis epica
From Wikipedia, the free encyclopedia
Poësis epica (a verbo Graeco ἔπος, -εος 'verbum, carmen') est genus poesis in qua gesta hominum vel verorum vel fictorum narrantur, praecipue ex tempore remoto. Saepe in his fabulis dei in tellurem descendunt, ut se inter res humanas interponant. De terris Mediterraneis, clarissima carmina epica sunt Homeri Ilias et Odyssea et Vergilii Aeneis. In Asia, inter notissima poematibus epicis sunt Mahabharata et Ramayana (ambae ex India) et Epica Gilgamesi (e Mesopotamia). Poesis epica modo reges vel regna glorificat (sicut Cantus Rolandi, etiam Aeneis, imperatori Augusto dicatus), vel modo originem populi explicat (ut Aeneis, qui originem Romanorum antiquorum narrat). Hodierno tempore, poemata epica rarius componuntur.