![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0b/Imam_Jafar_as-Sadiq_%2528A.S.%2529.png/640px-Imam_Jafar_as-Sadiq_%2528A.S.%2529.png&w=640&q=50)
Diafarus Mahometi filius aṣ-Ṣādiq
From Wikipedia, the free encyclopedia
Diafarus Mahometi filius aṣ-Ṣādiq[1] (vulgo Jaʿfar ibn Muḥammad aṣ-Ṣādiq, litteris Arabicis جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ٱلصَّادِقُ), natus Medinae Hidiazi in Caliphatu Omayadarum anno 700 vel die 23 Aprilis 702; mortuus Medinae in Caliphatu Abbasidarum die 14 Decembris 765), late Diafarus as-Ṣādiq et brevius as-Sadiq ('Verus') appellatus, fuit eruditus et physicus Musulmanus saeculi octavi.[2] Habetur imamus et conditor Diafarianae iurisprudentiae scholae a Siiticis duodecimiviris? et Isma'ilis, ac persona magni momenti in Hanafi? et Maliki? iurisprudentiae Sunniticae scholis.[3] Progenies erat Alis caliphae? et Fatimae Mahometi filiae ex stirpe patris, Mahometus al-Becir, et Mahometi Abubecri filii ex stirpe matris, Umm Farwah bint al-Qasim. Mahometus Abubecri filius ab Ali altus est, sed filius non erat.[4] Ali ipse dicere solebat "Mahometus Abubeciri filius est filius meus, sed ex genere Abubeciri."[5][6] Al-Sadiq duodecimviris? est sextus imamus, a plurimis Siiticis imamus quoque agnoscitur, atque in secta Sunnitica veneratur quia hadith transmisit, et ergo praestans custos traditionalis (ulema) est,[7] atque inter Sufos. Contra multas attributiones in multis disciplinis religiosis, nulla opera a Diafaro ipso scripta exstantia sunt.[8] Munus imami a patre hereditate excepit, annis mediis tricensimis natus.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0b/Imam_Jafar_as-Sadiq_%28A.S.%29.png/640px-Imam_Jafar_as-Sadiq_%28A.S.%29.png)