Oceanus mundi

Oceanus mundi, Russice Мировой океан, est continuum aquarum oceanicarum Terrae systema, quod plurimum hydrosphaerae constituit, paene 71 centesimas superficiei Terrae contegens, volumine 1.332 billionum chiliometrorum cubicorum.^[1]

Tabula animata oceanicas orbis terrarum aquas exhibet. Oceanus Mundi, continuum aquae corpus quod Terram circumplectitur, in nonnullas regiones principales dividitur, cum libera commutatione inter eas. Quinque divisiones oceanicae usitate numerantur: Pacificus, Atlanticus, Indicus, Arcticus, et Australis; quorum Arcticus et Australis aliquando in alios immiscentur.

Unitas et continuitas Oceani Mundi, cum libera commutatione inter suas partes, oceanographiae multum valet.^[2] Dividitur in nonnullas principales regiones oceanicas, a continentibus et variis proprietatibus oceanographicis finitas: hae divisiones sunt Oceanus Atlanticus, Oceanus Arcticus (raro mare Oceani Atlantici habitus), Oceanus Indicus, Oceanus Pacificus, et Oceanus Australis (saepe tantum australes Atlantici, Indici, et Pacifici oceanorum partes habitus). Aquae oceanicae vicissim a multis minoribus maribus, sinibus, at aliis conformationibus terrestribus intercluduntur.

Oceanus Mundi in variis formis multa aeva persistit, sed notio singuli aquae corporis ex antiquitate classica (nomine Oceanus) descendit. Hodierna Oceani Mundi notio a Iulio Šokal'skij^? Russico oceanographo saeculum vicensimo ineunte facta est ad describendum quod videtur solus oceanus continuus, qui plurimum Terrae contegit et circumplectitur.

Oceanus Mundi, quamquam continuus, animo concipi potest in Oceano Australi positum esse. Oceani Atlantici, Indici, Pacificique igitur videri possunt ut sinus vel lobi qui ad septentriones ab Oceano Australi patent. Porro ad septentriones, Atlanticus in Arcticum patescit, qui invicem ad Pacificum a Freto Beringensi adligatur:

• Oceanus Pacificus, maximus oceanorum, etiam ad septentriones ab Oceano Australi in Oceanum Arcticum extenditur, et hiatum inter Australiam, Asiam, Americas, et Oceaniam iungit. Atlanticum ad meridiem Americae Australis ad Hornanum Caput attingit.

• Oceanus Atlanticus, secundus a maximo, ab Oceano Australi inter Americam Australem, Africam, American Septentrionalem, et Europam usque ad Oceanum Arcticum extenditur. Atlanticus Oceanum Indicum ad meridiem Africae ad Caput Agulhas^? attingit.

• Oceanus Indicus ad septentriones ab Oceano Australi ad Indiam inter Africam et Australiam extenditur. Oceanus Indicus se cum Oceano Pacifico ad orientem, prope Australiam, adiungit.

• Oceanus Arcticus, minimus ex quinque maioribus oceanis, se ad Atlanticum prope Groenlandiam et Islandiam et Pacificum ad Fretum Beringense adiungit. Se Polum Borealem inducit, Americam Septentrionalem in Hemisphaerio Occidentali, Scandinaviam, et Asiam in Hemisphaerio Orientali tangens. Oceanus Arcticus glacie marina partim tegitur, cuius ambitus temporibus anni commutatur.

• Oceanus Australis Antarcticam circumcludit, a Flumen Circumpolare Antarcticum temperatus, plerumque oceanus ad australem sexaginta graduum latitudinis australis. Oceanus Australis glacie marina partim tegitur, cuius ambitus temporibus anni commutatur. Oceanus Australis est secundus a minimo ex quinque oceanis nominatis.

Propinqua Oceani Mundi forma ad plurimas res ut constans tractari potest, quamquam re vera inconstans est: fluitatio continentalis^? eius conformationem continenter mutat.

Notae

1. De magnitudine oceani apud situm oceanpowermagazine.net.
2. Athelstan F. Spilhaus (1942), "Maps of the whole world ocean," Geographical Review (American Geographical Society) 32(3): 431-435.

Bibliographia

• Chekin, L. 2002. "The world ocean in medieval cartography". Moscuae: S. I. Vavilov Institute of the History of Science and Technology of the Russian Academy of Sciences.
• Danabasoglu, Gokhan, James C. McWilliams, et Peter R. Gent. 1994. "The role of mesoscale tracer transports in the global ocean circulation," Science 264(5162)):1123–1126.
• "Ocean". The Columbia Encyclopedia, 6th ed. 2003. Novi Eboraci: Columbia University Press.
• Levitus, Sydney, John I. Antonov, Timothy P. Boyer, et Cathy Stephens. 2000. "Warming of the world ocean": abstract, article. Science: vol. 287. (no. 5461), pp. 2225–2229.
• Spilhaus, Athelstan F. 1942. "Maps of the whole world ocean." Geographical Review 32(3):431–435.

Nexus interni

• Mare
• Oceanus
• Tectonica laminarum

Nexus externi

• ""All about oceans," apud situm livescience.com (Imaginova Corp., 2007).
• "Distribution of land and water on the planet," apud situm oceansatlas.com.
• Infoplease.com. 2005. Pearson Education.
• "Origins of the oceans and continents," apud situm oceansatlas.com
• "UN Atlas of the Oceans," apud situm oceansatlas.com
• "The world ocean," apud situm infoplease.com