Contus

Contus (Graece Κοντος) est hasta longissima (inter 3 et 7 metra) longa, a militibus lata. Ortus est ex hastis quibus milites contra equites utebantur.

Aemulatio contariorum Germanicorum.

Aevo antiquo

Si plus cognoscere vis, vide etiam Sarissa.

Copiae Macedonicae Philippi II et Alexandri a saeculo quarto a.C.n. contos usae sunt, qui Graece sarissa appellantur. Exercitus vel phalanx Macedonica permultas sarissarum ferebant.

Si plus cognoscere vis, vide etiam Cataphracti.

Cataphractus conto armatus.

Persae equites contos usi sunt, qui permultas cataphractas ferebant; ergo hae copiae cataphracti appellantur. Romani Byzantinique a saeculo quarto cataphracti contati in exercitu creaverunt, equites Germanos pugnandi causa.

Aevum medium et postea

Modus pugnandi cum contis.

Cum migrationibus Germanicis, equites et non pedites bella pugnabant, ita ad saeculum quintum decimum conti non adhibiti sunt. Milites Helvetici primo exercitum contariorum creaverunt, Burgundiae ducatum pugnandi causa. Tunc hoc stratagemma ab aliis nationibus simulantur. Saeculo sexto decimo, Hispani tertios contariorum cum scopletariis creaverunt.

A saeculo septimo decimo, conti a scopletis paulatim suffecti sunt. Anno 1690, sica scopletorum (vulgo: bayonette) inventa est, et conti denique totaliter evanuerunt.

Nexus interni

• Hasta
• Phalanx (bellica)
• Sarissa
• Tertius (exercitus) et landsknecti

Nexus externi

• "On the push of pike" apud Art Military