Humanismus

Humanismus est philosophia renascentiae quae in primis ad hominem singularem spectat, ad eius valores et dignitatem spectat. Principia huius philosophiae sunt tolerantia, libertas sentiendi qui valores societatem hominum temperent. Qui humanismum sequuntur humanistae appellantur.

Desiderius Erasmus Roterodamus.

Humanistae antiquitatem magni aestimabant. Eius mores, leges, et cetera usurpare volebant. Multi humanistae Latine scribebant et loquebantur. Latinitatem classicam restituebant. Nomina seu personarum seu geographica ex linguis vulgaribus in Latinum vel Graecum convertebant. Populorum et terrarum origines antiquos invenire conabantur.^[1]

Humanismus etiam origo facta est humanitariarismi et humanitarii belli iuris.

Humanistae selectae

• Ioannes Picus Mirandula, qui anno 1486 opus suum Oratio de hominis dignitate^[2] quasi progenitor humanismi scripsit.
• Johannes Rak natus in Sommerfeld, appellatus Iohannes Aesticampianus
• Philippus Schwarzerd, appellatus Philippus Melanchthon
• Desiderius Erasmus, qui nomine sermone patrio numquam usus est

Nexus interni

• Ad fontes
• Aevum Illuminationis
• Artes humaniores
• Atheismus
• Devotio moderna
• Humanismus saecularis
• Humanismus transcendentalis
• Humanitarianismus
• Humanitarium belli ius
• Humanitas
• Motus ethicus
• Naturalismus humanisticus
• Non nobis solum
• Psychologia humanistica
• Renascentia litterarum
• Ubuntu (philosophia)
• Unio internationalis humanista et ethica