Praepositio (grammatica Latina)

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Praepositio est pars orationis, quae alteri verbo praeponi solet (unde nomen). Nihilominus perpaucae earum etiam post supplementum ponuntur. Creando inter duo verba vinculo praepositio unum verbum alteri facit quodammodo subiectum. Praepositionis enim est nomen vel localiter vel temporaliter vel causaliter vel concessive vel modaliter ad sententiam referre. Praepositiones non flectuntur.

Praepositiones Latinae

Pleraeque praepositiones Latinae ex adverbiis ortae sunt et eorum muneribus fungi possunt. In pervetusta lingua Latina praepositiones, quae in Latinitate classica accusativo iunguntur, ablativo casui iungebantur.

Quattuor sunt praepositionis genera:

  1. quae accusativum regunt (e.g.apud tabernam”, “inter nos”)
  2. quae ablativum regunt (e.g.sub iudicio”, “e Germania”)
  3. quae utrumque casum regunt (e.g.in hunc locum ponere”, “in hoc loco esse”)
  4. quae genitivum regunt (e.g.coram populi”, “huius rei ergo”, “labrorum tenus”)

Quae autem novissimae apud veteres aut neglegebantur aut non pro praepositiones habebantur.

Iuxta Donatum etiam praefixa inter praepositiones numerabantur, quae ab hodiernis grammaticis pro morphematibus habentur.

Remove ads

Nexus interni

Fontes

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads